"Απάντηση στον Κώστα Σκανδαλίδη"

"Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, με την αμφισβήτηση να κυριαρχεί γύρω μας, προς όλους και προς όλα, ξεσπάσματα τέτοια, σαν του Κώστα Σκανδαλίδη, μας δείχνουν σίγουρα, το μικρό, καθαρό μονοπάτι, μέσα στη λεωφόρο της αμαρτίας. Μας δείχνουν την μικρή, την αμυδρή δέσμη φωτός, μέσα στο σκοτεινό τούνελ της πολιτικής.

Συγνώμη όμως. Δεν φταίμε εμείς για αυτό. Αυτοί οι ίδιοι οι πολιτικοί είναι που έσβησαν τα φώτα της ελπίδας μέσα στο τούνελ της πολιτικής. Και όχι εμείς.

Αυτοί είναι που μας φόρτωσαν αμφισβήτηση και υποψίες.

Αυτοί είναι που μας εξόργισαν...
σε τέτοιο πια βαθμό, να φθάνουμε εμείς οι ανύποπτοι και ανίσχυροι, να αγγίζουμε ( στη λυσσαλέα μας άμυνα ) τα όρια ακόμα και τις κακοήθειας.

Μια λανθασμένη πληροφορία, που μου διοχέτευσε παλιός συνάδελφος στη δημοσιογραφία, και η δική μου γελοία αφέλεια, στο να μην αναζητήσω τη διασταύρωσή της, έκανε τον Κώστα Σκανδαλίδη, να εξοργιστεί, να εκραγεί και, με οξύτητα, να απαντήσει.

Εμένα και τα τρία αυτά ( κυρίως η αυθόρμητή του έκρηξη ) με ικανοποιούν.

Γιατί με κάνουν, η συγνώμη που δημόσια του ζητώ, να έχει νόημα και να με καθησυχάζει, πως δεν την εκφράζω, γιατί…. κιότεψα, αλλά γιατί η πειθώς του δημοσιεύματός του ( του Σκανδαλίδη ), αγγίζει βαθιά την συνείδησή μου και την ελέγχει.

Και φυσικά, οι άνδρες ( όσο και αν μου αναιρεί το επίθετο ο Κώστας ) όταν κάνουν λάθος, θα πρέπει τη συγνώμη τους, να την έχουν έτοιμη και με κεφαλαία γράμματα.

Ήταν τόσο θυμωμένη η απάντησή του, που σίγουρα άφηνε να διαφανεί η πίκρα του για την αδικία που του εγένετο.

Ήταν όμως και αναγκαία, αυτή η αδικία που του προκάλεσε την έκρηξη.

Γιατί έδειξε πρώτα σε εμένα ( τον μαθητή, που γηράσκω αεί διδασκόμενος ) πως δεν έχουν δα χαθεί τα πάντα στην πολιτική. Πως εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι, τόσο λαμπεροί, ώστε να μπορούν να ξεχωρίσουν μέσα από τον βούρκο που έχει απλωθεί γύρω μας. Αρκεί οι κάποιοι σαν και μένα, να ξεπεράσουν την προκατάληψη που οι ίδιοι αυτοί μας φόρτωσαν, και να διακρίνουν καλύτερα.

Αποσύρω λοιπόν, την κακή πληροφορία που είχα και που βιάστηκα να διατυπώσω, χωρίς κάποιον έλεγχο αυτής.

Ζήτω συγνώμη από τον Κώστα Σκανδαλίδη, αλλά και από το ¨ Troktiko ¨ που εδώ και σχεδόν ένα χρόνο με φιλοξενεί, χωρίς ποτέ ξανά, τέτοιο παρόμοιο περιστατικό.







Κώστα Σκανδαλίδη, για πρώτη φορά στη ζωή μου, χάρηκα μια τέτοια κατσάδα.

Την κατσάδα σου. Όχι μόνο γιατί με ταρακούνησε και μου έδειξε την αδικία που διέπραξα, αλλά γιατί με έκανε να πιστέψω την καθαρότητά σου.

Την καθαρότητα του νεαρού κάποτε Κώστα, που τον γνώρισα όταν άρχιζε δειλά - δειλά, την πολιτική, στα τέλη της δεκαετίας του΄70, στο «Περιβόλι τ’ουρανού» στην Πλάκα.

Και από τότε ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια της πολιτικής, χωρίς, όπως σήμερα διαπιστώνω, να στραβοπατήσει.

Τον ευχαριστώ γι’αυτό. Και του ζητώ μια, ακόμη, συγνώμη. "

ΛΥΣΙΑΣ









Share on Facebook