Ένας βροχοποιός που ακούει radio Lollipop, αφού λοιπόν ξεχάστηκε και πέθανε γύρω του κάθε ομορφιά, επισκέφτηκε το Grand Hotel. Σιωπή. Αποφασίζει να... βάλει μια φωτιά στο λιμάνι και συνειδητοποιεί πως αλλάζει πρόσωπα η θλίψη. Ξέρω ένα παιδί που μου λέει πως τον ξέρει, κατηφορίζανε τις θάλασσες παρέα. Κοίταζε τα παλιά μεγάλα δέντρα, όμως αυτά όλο τα σύννεφα κοιτούσαν. Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι’ αυτός γελά και μετά εμφανίζονται τα χαζοπούλια, μια τσιριτρό μια τσιριτρί, τον κοιτούσαν και γελούσαν κι αυτά με τη σειρά τους. Λένε πως κάποτε αν το πιστέψεις ανοίγουν οι ουρανοί. Λευκή καταιγίδα.
ΠΗΓΗ: http://www.sheepblogging.gr/2010/06/blog-post_18.html
Share on Facebook
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Sheep Blogging
