Μία συγκλονιστική καταγγελία

Σε χώρα τριτοκοσμική παραπέμπει η καταγγελία που κάνει ο κ. Γιάννης Σίντος, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του βιώνουν πρωτοφανείς συμπεριφορές στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Και είναι διπλά τραγικό γιατί αυτές σχετίζονται...



με την ζωή ενός παιδιού που πρόκειται να έρθει στον κόσμο.
Ο κ. Γιάννης Σίντος με μία επιστολή που μπορεί να χαρακτηριστεί γροθιά στο σύστημα περιγράφει όσα ζει τις ημέρες αυτές, σε μία χώρα που μάλλον απέχει πολύ της Ευρωπαικής.
Η επιστολή του είναι η ακόλουθη

Η γυναίκα μου είναι έγκυος στη 12η εβδομάδα κύησης αυτή τη στιγμή (31
Μαρτίου 2010). Από τις 3 Μαρτίου ο γιατρός του Πανεπιστημιακού
Νοσοκομείου που την παρακολουθεί μας ζήτησε να κάνουμε εξετάσεις για
το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας στο Εργαστήριο Γενετικής του
Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ μέχρι σήμερα 31 Μαρτίου
2010 να έχουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων, ώστε εάν υπάρχει
περίπτωση το παιδί να έχει Μεσογειακή Αναιμία, να διακοπεί η κύηση όσο
είναι πρόωρα.

Την ίδια αμέσως ημέρα, στις 3 Μαρτίου 2010, δώσαμε δείγμα αίματος για
εξέταση, και από το Εργαστήριο Γενετικής και μας ενημέρωσαν ότι το
πολύ σε 20 ημέρες θα έχουμε τα αποτελέσματα ώστε να προλάβουμε την
επόμενη εξέταση από τον γιατρό που μας παρακολουθεί που θα γινόταν σε
4 εβδομάδες (όπως γίνεται συνήθως).

Δυστυχώς ακόμα και σήμερα, 28 μέρες μετά τα αποτελέσματα δεν έχουν
βγει και κανένας δεν είναι σε θέση από τα τηλεφωνήματα που έκανα να
μου πει πότε αυτά τα αποτελέσματα θα βγουν. Στην προσπάθειά μου να
επικοινωνήσω με τον προϊστάμενο του εργαστηρίου Κο Γεωργίου, για
περισσότερο από 4 ημέρες, η απάντηση που παίρνω είναι «δεν βρίσκεται
εδώ σήμερα», ή να πάρω σε ένα τηλέφωνο που δεν απαντάει ποτέ.

Πέρα από το ότι είναι απαράδεκτο να μην υπάρχει εξυπηρέτηση σε μία
τόσο κρίσιμη εξέταση, είναι και λίαν επικύνδυνο. Ποιος θα αναλάβει την
ευθύνη εάν τελικά το έμβρυο έχει Μεσογειακή Αναιμία; Ποιος θα μας
αποζημειώσει για αυτή την ταλαιπωρία και την αγωνία που έχουμε εδώ και
τόσες ημέρες, χωρίς λόγο;

Το να πάω στο Εργαστήριο Γενετικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου
Δουρούτης στα Ιωάννινα και να πλακώσω στο ξύλο όποιον βρω μπροστά μου,
είναι η χείριστη λύση, αλλά είναι η ιδέα που όλο και πιο έντονα
γυρίζει στο κεφάλι μου; Θεωρείτε όμως κύριοι του Εργαστηρίου
Γενετικής, ότι πρέπει να φτάσουμε σε αυτές τις καταστάσεις για να
κάνετε τη δουλειά σας;

epiruspost

Share on Facebook