"Έρως ανίκατε μάχαν - Η επιστημονική εκδοχή της καψούρας"

"Ξαφνικά κάτι συμβαίνει.Ο σφυγμός και η αναπνοή επιταχύνονται, τα χέρια ιδρώνουν, τα πόδια τρέμουν, το στομάχι σφίγγεται. Στο πρόσωπο είναι μόνιμα κολλημένο ένα ηλίθιο χαμόγελο. Κυριαρχεί μια αίσθηση ευφορίας, ταραχής, χαράς. Αυξάνεται το θάρρος και η απερισκεψία ενώ ο ύπνος και η όρεξη πηγαίνουν περίπατο. δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει παρουσιάσει, λιγότερο...

ή περισσότερο, αυτά τα συμπτώματα και η διάγνωση είναι απλή. Έρωτας!
Για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, είναι πολύ σημαντικά, αναμφισβήτητα, το νερό και το φαγητό. Κατά καιρούς, έχουν δημιουργηθεί ολόκληρες εκστρατείες για την καταπολέμηση της έλλειψής τους. Υπάρχουν, και είναι πολλές οι ιστορίες ανθρώπων που έχουν
οδηγηθεί σε ακραίες πράξεις προκειμένου να εξασφαλίσουν αυτά τα αγαθά στον εαυτό τους και στις οικογένειές τους.
Το γεγονός όμως ότι κάποιοι έχουν οδηγηθεί σε ακραίες πράξεις και για τον έρωτα αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι μια βασικότατη ανάγκη του ανθρώπου, για την οποία μάλιστα έχει γίνει ο περισσότερος ντόρος από οποιαδήποτε άλλη.
Οι άνθρωποι γράφουν ύμνους γι την αγάπη, συζητούν για την αγάπη, την αναλύουν, προσπαθούν για την αγάπη, ζουν για την αγάπη, πεθαίνουν για την αγάπη, σκοτώνουν για την αγάπη. "In the name oh love...what more in the name of love" , τραγουδούν, όχι άδικα, οι U2 στο αγαπημένο μας τραγούδι.
Όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο ο κάθε άνθρωπος ερωτεύεται, βρέθηκε ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής, το βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο, τις συνθήκες και τις καταστάσεις, όλοι οι άνθρωποι ερωτεύονται. Μάλιστα, ίσως, περισσότερες από μια φορές. Σε μια έρευνα που έγινε από την ψυχολόγο του πανεπιστημίου της Χαβάης, Έλειν Χατφιλντ, και την κοινωνιολόγο του πανεπιστημίου του Ιλινόις, Σούζαν Σπέτσερ, σε διάφορες χώρες όπως τις Η.Π.Α., τη Ρωσία, το Μεξικό, το Πακιστάν και πρόσφατα την Ινδία, βρέθηκε ότι το γυμνό παιδάκι με τα βέλη είναι πανταχού παρόν, έτοιμο να μας πετύχει.
Ο έρωτας δεν είναι ρατσιστής! Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα φύλα, στις χώρες ή στους πολιτισμούς.
Αυτό που όλοι θέλουμε να ξέρουμε είναι το "γιατί".
Γιατί όλοι τρελαινόμαστε για τον έρωτα; Γιατί μπαίνουμε σε αυτήν την ευχάριστη, τις περισσότερες φορές, διαδικασία που περιλαμβάνει βλέμματα όλο υπονοούμενο, αισθησιακούς χορούς και φλερτ μέχρι τελικής πτώσης; Γιατί παίρνουμε το ρίσκο να ζήσουμε μια κατάσταση που μπορεί να προσφέρει την απόλυτη ευτυχία αλλά και αβάσταχτη δυστυχία εξίσου απλόχερα;
Όσο περισσότερο οι επιστήμονες ερευνούν το συγκεκριμένο θέμα, τόσο καλύτερα μπορούν να διαχωρίσουν τον έρωτα στα "συστατικά" του και να εξηγήσουν τη νευροχημική διαδικασία, στην οποία συμμετέχουν όλες οι ανθρώπινες αισθήσεις, προκειμένου να γεννηθεί ένας έρωτας.
Ο πρωταρχικός σκοπός του έρωτα είναι η αναπαραγωγή και πιο συγκεκριμένα, ο έρωτας είναι το μέσο με το οποίο η φύση εξασφαλίζει ότι τελικά το ωάριο θα γονιμοποιηθεί από το σπερματοζωάριο. Η εξήγηση αυτή, ωστόσο, είναι αρκετά απλοϊκή. Γιατί για να μπει κάποιος στη διαδικασία να στείλει στη σύντροφό του λουλούδια, να γράψει τραγούδια με ερωτικούς στίχους ή ακόμη, να πάρει το πρώτο μέσο μεταφοράς που θα βρει μπροστά του για να βρεθεί με το/τη σύντροφό του, ακόμη και στην άλλη άκρη της γης;
Η ανθρώπινη αναπαραγωγική συμπεριφορά δεν είναι απλή υπόθεση. Πρωτίστως, πρέπει να βρεθεί ο ερωτικός σύντροφος.
Η επιλογή του ερωτικού συντρόφου, είναι ένα αποτέλεσμα το οποίο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ένας από τους παράγοντες αυτούς είναι η οσμή. Η μυρωδιά του ίδιου του σώματος, που είναι χαρακτηριστική για κάθε άνθρωπο, μπορεί να είναι εξίσου ελκυστική ή απωθητική. Η οσμή είναι ένα πολύ σύνηθες μέσο στο οποίο ποντάρουν οι άνθρωποι προκειμένου να προσελκύσουν το υποψήφιο ζευγάρι τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο επομένως, ότι η βιομηχανία των αρωμάτων είναι από τις πιο κερδοφόρες παγκοσμίως. πόσες φορές έχουμε πιάσει όλοι τους εαυτούς μας να μυρίζουμε το μπλουζάκι του/της συντρόφου μας (και όχι μόνο) ή και τα δικά μας μετά από μια έντονη αγκαλιά; Η όσφρηση είναι μια αίσθηση που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο αναπαραγωγικό "παιχνίδι". Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε χορεύτριες strip show και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Evolution and Human Behavior, έδειξε ότι οι strippers που βρίσκονταν σε ωορρηξία, τελείωναν το πρόγραμμά τους με περισσότερα χρήματα από αυτές που είχαν εμμηνόρροια. Οι άντρες, δηλαδή, αντιλαμβάνονται μέσω του μηχανισμού της όσφρησης, αν μια γυναίκα είναι σε θέση να συλλάβει, κάτι που, χωρίς βεβαίως να το καταλαβαίνουν άμεσα, τους έλκει σε μια συγκεκριμένη γυναίκα.
Ακόμα κι αν όμως η όσφρηση δεν είναι η αίσθηση που καθορίζει απόλυτα την επιλογή του συντρόφου, η γεύση είναι σίγουρα.
Το ανθρώπινο σάλιο περιέχει συγκεκριμένα συστατικά, γεγονός που, σύμφωνα με την Χάσελτον, εξηγεί τη χρησιμότητα του φιλιού.
Τη στιγμή του φιλιού πραγματοποιείται ουσιαστικά ανταλλαγή από πληροφορίες κι επομένως δεν είναι καθόλου τυχαίο που το φιλί είναι το πρώτο στάδιο στην ιεραρχία της ερωτικής διαδικασίας. Η τεστοστερόνη, η ορμόνη που ουσιαστικά χαρακτηρίζει το ανδρικό φύλο, στις γυναίκες λειτουργεί σαν φυσικό αφροδισιακό.
Με άλλα λόγια, ο άνδρας μέσω του σάλιου στο οποίο η τεστοστερόνη περιέχεται σε ίχνη σαγηνεύει το θηλυκό, αυξάνοντας την ερωτική του διάθεση. Η σκηνή ενός φιλιού, πολλές φορές, είναι αυτή που δείχνει ουσιαστικά την ένταση ενός έρωτα. Οι σκηνοθέτες των ταινιών φαίνεται να το γνωρίζουν καλά αυτό αφιερώνοντας αρκετά λεπτά και πολλά καρέ σε σκηνές μακρόσυρτων, παθιασμένων φιλιών.
Η τεστοστερόνη, βέβαια, δεν ανιχνεύεται μόνο μέσω της γεύσης αλλά και μέσω της όρασης και της ακοής.
Για ποιο λόγο άλλωστε οι γυναίκες ριγούν μπροστά σε ένα αντρικό πρόσωπο με γένια τριών ημερών ή στο άκουσμα μιας μπάσας φωνής; Θεωρούνται άκρως ελκυστικά χαρακτηριστικά, γιατί στην ουσία υποδηλώνουν αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους άντρες. Το μεγάλο στήθος και οι πλούσιες καμπύλες δεν αποτελούν τυχαία τα μεγαλύτερα "όπλα" των γυναικών. Τα χαρακτηριστικά αυτά προκαλούν τα αντρικά βλέμματα, συνοδευόμενα πάντα από πονηρά χαμόγελα, γιατί, στην ουσία χαρακτηρίζουν μια γυναίκα ικανή να συλλάβει και να φέρει στον κόσμο υγιή παιδιά.

Είτε είναι η μυρωδιά, είτε η εικόνα, είτε η φωνή, που ερωτευόμαστε, το πράσινο φως για να συμβεί αυτό, το δίνει ο εγκέφαλός, το πιο αξιοθαύμαστο όργανο του ανθρώπινου οργανισμού.
Σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Ανταποκρίνεται όμως αλήθεια ο άνθρωπος που ερωτευόμαστε στις προτιμήσεις μας, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας; Μήπως ο εγκέφαλός μας ο ίδιος, ενίοτε, μας παίζει πονηρά παιχνίδια αφήνοντάς μας να πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος που γνωρίσαμε μεθυσμένοι σε ένα μπαρ ή στις καλοκαιρινές μας διακοπές είναι ο έρωτας της ζωής μας, απλά και μόνο επειδή ψάχνουμε απεγνωσμένα τον έρωτα της ζωής μας; Ίσως τελικά ο έρωτας να υπάρχει μόνο σε αυτό το θαυμαστό όργανο.
Μπορεί απλώς να υπάρχει ένας μηχανισμός που η επιστήμη να μην έχει εξηγήσει ακόμη και ο οποίος να μας επιτρέπει να ερωτευτούμε, μόνο αν τεθεί σε λειτουργία. Ο μηχανισμός αυτός μπορεί να μη σχετίζεται απαραίτητα με τη διαδικασία της αναπαραγωγής, αλλά με την ανάγκη του ανθρώπου για σωματική επαφή, για τρυφερότητα, με την ανάγκη να μοιράζεται, να εκφράζει και να εισπράττει συναισθήματα επιθυμίας και αποδοχής.
Αλλιώς, γιατί να ερωτεύονται τα άτομα του ίδου φύλου ή άτομα σε ηλικία μακρινή από την ηλικία της αναπαραγωγής;
Παρόλο, λοιπόν που η επιστήμη παρέχει συνήθως ικανοποιητικές εξηγήσεις για τα θέματα που απασχολούν την αθρωπότητα, στο θέμα του έρωτα υπάρχουν κενά.
Είναι βέβαιο ότι στη γέννηση ενός έρωτα συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Φυσικά και είναι θέμα ορμονών και χημικών διεργασιών.
Η προσπάθεια της επιστημονικής κοινότητας, ωστόσο, να εξηγήσει το συναίσθημα του έρωτα με χημικούς και φυσικούς νόμους έχει τεθεί πολλές φορές υπό αμφισβήτηση και αυτό , γιατί η υπεραπλούστευση του έρωτα του στερεί το πιο σημαντικό ίσως συστατικό του.
Τη μαγεία!!...
Allegro"

Share on Facebook