"Μέγα Σάββατο-Κυριακή του Πάσχα"

"ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ

Ο ΑΜΝΟΣ

Οι Εβραίοι θυσίαζαν έναν αμνό στον οποίο φόρτωναν όλες τις αμαρτίες τους. Τον αμνό αυτό τον έλεγαν «αποδιοπομπαίο τράγο». Ήταν το εξιλαστήριο θύμα.

Αυτό το γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης ήταν μια...

προτύπωση της θυσίας του Χριστού. Ως άλλος αμνός άμωμος ο Χριστός φορτώθηκε όλες τις αμαρτίες μας και θυσιάστηκε για τη δική μας λύτρωση.

Ο Χριστός δέχτηκε τον θάνατο για χάρη μας.

Όχι όμως και τις συνέπειες του θανάτου, που είναι η φθορά και ο θάνατος. Η φθορά είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Ο Ιησούς ήταν αναμάρτητος, γι' αυτό και η φθορά δεν Τον άγγιξε. Ο θάνατος Του έγινε η ζωή μας και η Ανάσταση μας. Έτσι εξηγείται γιατί ο Χριστός δεν μίλησε ποτέ χωριστά για το θάνατο Του και χωριστά για την ανάσταση Του. Πάντα μιλούσε και για τα δύο μαζί.

Η Μ. Εβδομάδα το έδειξε. Μετά τα πάθη Του, να η πρώτη ανάσταση Του στον Άδη. «Ἀναστάς ὁ Ἰησούς ἀπό τοῦ τάφου ἔδωκεν ἡμῖν τήν αἰώνιον ζωήν καί τό μέγα ἔλεος» .

Τώρα δεν μένει σε μας παρά να το δεχτούμε αυτό το θείον έλεος.




ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Η ΑΓΑΠΗ

Αυτή η τελετή της Αγάπης θα έπρεπε να γίνεται κάθε μέρα και ώρα μέσα στην καρδιά μας. Είναι θεία τελετή, γιατί αγάπη είναι ο ίδιος ο Θεός. Η αγάπη δεν είναι κάποιο διακοσμητικό στοιχείο, αλλά θέμα ζωής και θανάτου. Με την αγάπη υπάρχει ζωή. Χωρίς αγάπη κυριαρχεί ο θάνατος.

Σήμερα περνάμε κρίση αγάπης. Κυριαρχεί ο εγωκεντρισμός και ο ατομισμός. Η οικογένεια σείεται συθέμελα. Η φιλία σπανίζει. Η κοινωνία είναι ακοινώνητη. Ο καθένας φροντίζει μόνο για τον εαυτό του. Η πολιτεία και η κοινωνία δεν μας χειραγωγούν προς αιώνια αγάπη. Όλοι διψάμε για αγάπη, αλλά δύσκολα τη βρίσκουμε. Είναι πιο απαραίτητη και από το ψωμί μας. Είναι η ζωή μας. Η αγάπη εκφράζεται όχι μόνο με συναισθήματα και υποκατάστατα, αλλά με την αληθινή της μορφή, που είναι η θυσία. Χωρίς θυσία δεν υπάρχει αληθινή αγάπη. Αν ο Χριστός δεν θυσιάζονταν η διδασκαλία Του περί αγάπης θα είχε την ίδια τύχη με τόσες άλλες που έπεσαν στο κενό. Λόγια χωρίς έργα είναι σώμα χωρίς ψυχή.

Θέλουμε να κατακτήσουμε το διπλανό μας, τον σύντροφο μας, το γείτονα, το φίλο, τον εχθρό μας; Τότε ας τον αγαπήσουμε σαν τον εαυτό μας. Έμπρακτα και ουσιαστικά.

Πολλοί φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι είπαν, ότι η χριστιανική αγάπη είναι αδυναμία. Θέλησαν να κάνουν τον άνθρωπο υπεράνθρωπο, και πέτυχαν το αντίθετο. Τον έκαναν απάνθρωπο και υπάνθρωπο. Έτσι είναι. Ο άνθρωπος χωρίς αγάπη γίνεται απάνθρωπος. Με την αγάπη γίνεται θεάνθρωπος.

Τι προτιμάμε από τα δύο , τον απάνθρωπο ή τον θεάνθρωπο;

Πρωτοπρσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας"

http://agiabarbarapatras.blogspot.com/

Share on Facebook