Ο πατέρας του μπήκε στο ψυαχιατρείο όπως και η αδερφή του 5 χρόνια αργότερα. Ο ίδιος αναγκάστηκε να χορεύει σε μπαλέτο για να βγάλει τα προς το ζην. Όμως έγινε από τους πλέον γνωστούς Έλληνες σε όλο τον κόσμο. Με πολιτιστική προσφορά στον τόπο.
Ο...
Κορυφαῖος Ἕλληνας ποιητής. Γεννήθηκε στὴ Μονεμβάσια τὴν Πρωτομαγιὰ τοῦ 1909 καὶ πέθανε στὴν Ἀθήνα τὸ 1990. Πάνω ἀπὸ ἑκατὸ ποιητικὲς συλλογὲς καὶ συνθέσεις, ἐννέα πεζογραφήματα (μυθιστορήματα τὰ ὀνομάζει), τέσσερα θεατρικά, ὅπως καὶ μελέτες γιὰ ὁμοτέχνους συγκροτοῦν τὸ κύριο σῶμα τοῦ ἔργου του. Πολυάριθμες μεταφράσεις, χρονογραφήματα καὶ ἄλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν τὴν εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ.
Τὸ 1968 προτάθηκε γιὰ τὸ βραβεῖο Νόμπελ ἀπὸ 75 Γάλλους ἀκαδημαϊκούς, συγγραφεῖς καὶ νομπελίστες, τὸ 1975 ἀναγορεύτηκε ἐπίτιμος διδάκτορας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ τὸ 1987 τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Τὸ 1937, συγκλονισμένος ἀπὸ τὴν ψυχικὴ ἀσθένεια τῆς ἀδερφῆς τοῦ Λούλας, ποὺ ὁδηγεῖται στὸ Δαφνί, γράφει Τὸ τραγούδι τῆς ἀδελφῆς μου. (Σημειωτέον ὅτι στὸ ἴδιο ἵδρυμα βρίσκεται ὁ πατέρας ἀπὸ τὸ 1932). Εἶναι τὸ ποίημα ποὺ θὰ τοῦ χαρίσει τὸ «χρίσμα» τοῦ γέρου Παλαμᾶ: «Παραμερίζουμε, ποιητή, γιὰ νὰ περάσεις».
Share on Facebook
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Η ιστορία ενός μεγάλου Έλληνα που ξεκίνησε από το μπαλέτο...
