Με τα ίδια πρόσωπα της τελευταίας 20ετίας θα γίνει η “επανάσταση” του Καλλικράτη;

Αρθρο-παρέμβαση για τους “αναντικατάστατους” τοπικούς παράγοντες

Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη

Οι «αναντικατάστατοι» τοπικοί παράγοντες και η ανακύκλωσή τους στις θέσεις εξουσίας

Το νέο, που έχει ανάγκη ο τόπος, θα έλθει με τα ίδια παλιά και φθαρμένα υλικά;

Δημοτικοί άρχοντες με θητείες 12, 16, 20 και 30 χρόνων, διεκδικούν τη…μονιμότητά τους ή περιφέρονται από θέση σε θέση!



Πολλά χρόνια τώρα μιλάμε, γράφομε, ακούμε και διαβάζομε για την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος, όπως αυτό διαμορφώνεται από την κορυφή, την κεντρική πολιτική σκηνή, δηλαδή, μέχρι τη βάση, τις τοπικές μας κοινωνίες. Ένα από τα ιδιαιτέρως αρνητικά χαρακτηριστικά του, όχι φυσικά το μόνο, είναι η ανακύκλωση προσώπων και οικογενειών. Τα ίδια πρόσωπα κυριαρχούν επί δεκαετίες, εναλλάσσονται στις θέσεις, ή, όταν αποχωρήσουν ή όταν αποφασίσουν ότι πρέπει να ανοίξουν δρόμους για τους νεώτερους, το κάνουν κληροδοτώντας τις θέσεις τους στους οικογενειακούς διαδόχους. Κι αν δεν έχουν διαδόχους, δεν αποφασίζουν να παρατήσουν μια θέση, λες και κάποια πρόσωπα ή κάποιες οικογένειες γεννήθηκαν για να ζουν δημόσια κι απ’ το δημόσιο, ακόμη κι αν εκλέγονται. Γιατί ακόμη και οι αιρετοί, ειδικά σε μια τοπική, μικρή, κοινωνία, γνωρίζομε καλά πώς αναδεικνύονται συχνά.

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Όχι μόνο στην έδρα του αθηνοκεντρικού μας κράτους, όπως το αποκαλούμε θεωρώντας ότι χαρακτηρίζοντάς το έτσι ολοκληρώνομε τη διαδικασία της επανάστασής μας. Αλλά και στο μικρόκοσμό μας. Δεν είναι μόνον οι γόνοι των γνωστών οικογενειών που πρωταγωνιστούν εδώ και δεκαετίες στο κεντρικό πολιτικό μας σύστημα. Στη μικρή καθημερινότητά μας έχομε διαρκώς ανάλογα περιστατικά. Ο πατέρας, που επί δεκαετίες πρωταγωνιστεί στα τοπικά μας δρώμενα, αποφασίζει κάποια στιγμή ν’ αποχωρήσει και ταυτόχρονα κληροδοτεί τη δημόσια θέση του στον υιό ή την κόρη.

Το φαινόμενο, αν αυτό απενοχοποιεί κάπως τη σημερινή συλλογική μας συνείδηση, δεν είναι καινούργιο. Αν ρίξομε μια ματιά στους καταλόγους των πολιτικών παραγόντων της Κρήτης, από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, απ’ τα χρόνια ακόμη της Κρητικής Πολιτείας, θα διαπιστώσομε ότι υπάρχουν οικογενειακά επώνυμα που και σήμερα πρωταγωνιστούν στα τοπικά πράγματα ή εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο! Οι όροι του παιγνιδιού πάντα ήταν ίδιοι.

Σήμερα, εν μέσω κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κατάρρευσης της χώρας, συζητάμε όλοι για την ανάγκη του νέου. Του καινούργιου πολιτικού σκηνικού, του νέου κοινωνικού πλαισίου, με βάση το οποίο θα πορευτούμε στη νέα εποχή που μας ξεβολεύει και μας επιβάλλει άλλους όρους με τους οποίους θα πρέπει να χτίσομε ένα μέλλον, όχι τόσο για εμάς, αλλά για τις νεώτερες γενιές.

\Το ερώτημα είναι, θα φτιάξομε το καινούργιο σπίτι με τα υλικά του παλιού; Πόσο στέρεα θεμέλια θα έχει, αφού τα ίδια υλικά αποδείχτηκαν φθαρμένα και κατεδαφίζονται τώρα με βία; Το ίδιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο, μπορεί να φέρει κάτι νέο;

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://www.patris.gr/articles/181793?PHPSESSID=5udau3dm2jsp4c7g3ongdh5ie7


Share on Facebook