Εκφυλίσαμε ένα σύμβολο για ένα χαζοχαρούμενο πάρτι

"Πριν από δυο περίπου εβδομάδες σχεδόν όλοι γίναμε μάρτυρες της αποκάλυψης της εφημερίδας του Πρώτου Θέματος σχετικά με το γαμήλιο πάρτι του Λέοντα Πατίτσα και της Μαριέττας Χρουσαλάς που έλαβε χώρα στο ιστορικό θωρηκτό ''Γεώργιος Αβέρωφ''. Μια εκδήλωση η οποία δε συνάδει με κανένα τρόπο με την ιστορικότητα και τη σημασία αυτού του χώρου. Για τους τύπους, ωστόσο, να αναφέρουμε ότι δεν είναι η μοναδική τέτοιου είδους εκδήλωση που διαδραματίζεται πάνω στο θωρηκτό ''Αβέρωφ''. Ποιος άλλωστε μπορεί να λησμονήσει την πρωινή εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη πάνω στο ''Αβέρωφ'' το '96?
Και πραγματικά, στο νου μου διατυπώνεται η εξής αφελής απορία : Τί προσπάθεια άραγε έχουμε καταβάλει σαν λαός για να...
φτάσουμε σε σημείο ώστε να εκφυλίζουμε ένα σύμβολο ελευθερίας και αντίστασης σε χώρο για ένα χαζοχαρούμενο γαμήλιο πάρτυ γάμου? Και για να μην με περάσετε και για κάποιον δήθεν εθνικόφρονα να σας πω οτι από μόνο του το θωρηκτό δε σημαίνει τίποτα. Σύμβολο το εχουμε κάνει εμείς..οι Έλληνες, που πάνω σε αυτό το καράβι έχουμε επενδύσει μνήμες και συναισθήματα. Οι λαοί αναδεικνύουν σύμβολα..ποτέ το αντίθετο.
Το γεγονός αυτό έρχεται, λοιπόν, να μας αποδείξει για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια το επίπεδο του πολιτισμού που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο νεοέλληνα. Κακά τα ψέματα, είμαστε ένας λαός, μία Ελλάδα που ξεχάστηκε στο πέρασμα των χρόνων. Ξεχάστηκε διασκεδάζοντας...περνώντας καλα. Ξεχάστηκε πάνω στα τραπέζια των μπουζουκιών και πάνω στις μπάρες κοσμικών clubs. Οι εξελίξεις αλλά και η ιστορία όμως δεν παύουν να μας αιφνιδιάζουν και να μας συλλαμβάνουν πάντα στην ίδια πόζα κρατώντας αγέρωχοι κ στυλάτοι τον πάντα καλοχτυπημένο μας freddo. Αλλα σε καταλαβαίνω...και τί να κάνεις? Να μην περάσεις καλα? Απλα πιστευω ότι μέσα απ'όλη αυτή την προσπάθειά μας να περάσουμε καλά και να ξεχάσουμε, έστω για λίγο, τα προβληματά μας χάσαμε θεμελιώδη στοιχεία που οφείλουν να διέπουν μια ακέραιη χώρα. Μια χώρα με βάθος , μια χώρα με ιστορία.
Εδώ και χρόνια έχουμε χάσει την ταυτότητα μας. Έχουμε χάσει σημαντικά κομμάτια της προσωπικότητας μας σαν λαός. ΞΕΧΑΣΑΜΕ... Γιατί αν μια χώρα ήταν αμάξι τότε η ιστορία της είναι οι καθρέφτες του αμαξιού. Και αν θέλεις να πας μπροστά πρέπει πρώτα να κοιτάξεις πίσω χρησιμοποιώντας τους καθρέφτες. Διότι αν δε κοιτάξεις τότε το πιο πιθανό είναι να τρακάρεις και να σκοτωθείς. Σπάζοντας και ξηλώνοντας, που λέτε, τους καθρέφτες της ιστορίας μας από το αμάξι αυτό που λέγεται Ελλάδα φτάσαμε στο σήμερα, όπου ενα ιστορικό μνημείο το μετατρέψαμε σε ένα χλιδάτο, αν μη τοι άλλω, clubακι. Οχι...μη μπερδεύεστε..δε πρόκειται να σας κάνω μαθήματα ιστορίας. Άλλωστε, η ιστορία δε μαθαίνετε μέσα από κακογραμμένα βίβλια ούτε κρίνεται από βαθμούς. Η ιστορία περνάει μέσα μας από γεννιά σε γεννιά, από μικρές και μεγάλες ιστορίες που ακούμε από τους προγόνους μας και διαμορφώνεται ανάλογα με τα συμπεράσματα που καταλήγουμε κάθε φορά.
Βλέποντας τις φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν, μου ήρθε στο μυαλό μια άλλη εικόνα. Η εικόνα της φλεγόμενης ελληνικής σημαίας που έχουμε δει αρκετές φορές. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι αυτές οι δυο εικόνες έχουν ως κοινό σημείο την προσβολή συμβόλου. Πέρα από αυτό όμως υπάρχουν και κάποιες τεχνικές διαφορές που καθιστούν εντελώς διαφορετικές αυτες τις δύο, φαινομενικά, ίδιες εικόνες. Όταν κάποιος καίει την ελληνική σημαία δε σημαίνει απαραίτητα ότι μισεί την χώρα του. Το κάνει γιατί νοιάζεται..και θεωρώ ότι νοιάζεται πολύ περισσότερο από αυτά τα κΩλεγιόπαιδα και τις βίζιτες (συγγνώμη, μοντέλα ήθελα να πω) που πόζαραν πάνω στο ''Αβέρωφ''. Νοιάζεται και αντιδρά σε μια χώρα και σε ένα σύστημα που προωθεί το γλείψιμο, την υποταγή, τη διαφθορά... Αντιδρά σε μια κοινωνία που σε θέλει κοινωνικά αρτιμελή μόνο αν οδηγάς μια Porsche Cayenne..σε μια κοινωνία που είσαι κοινωνικά ανάπηρος αν δε φοράς Gucci. Πάντως όσες φορές έχω δει κάποιον να καίει μια σημαία δεν το είδα να γελάει επειδή την καίει. Αντίθετα, τα χαμόγελα περίσσευαν στο καράβι.....
Προχωρώντας, θα ήθελα να αναφερθώ και στον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ χειρίστηκαν την είδηση. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι όλοι σπεύσαν να καλέσουν βουλευτές και ανθρώπους από τον ακροδεξιό χώρο, γνωστά για τις ακραιές ίδέες τους, λες και μόνο αυτοί αγαπούν την πατρίδα. Να ενημερώσω, λοιπόν,κυρίως τον κ.Καρατζαφέρη ότι η αγάπη για την πατρίδα δεν έχει αποκλειστικότητα. Ανήκει σε όλους και με διαφορετική έκφραση κάθε φορά. Επίσης, η δήλωση του υπουργού Εθνικής Αμύνης ήταν άκρως εκνευριστική και σίγουρα εξευτελιστική για τον ίδιο και την κυβέρνησή.Υποστήριξε ότι ουδέν κακό αμιγές καλού πιστεύοντας οτι το συμβάν θα γινόταν αφορμή ώστε τα κανάλια και γενικά τα ΜΜΕ να κάνουν αφιερώματα στο θωρηκτό ''Αβέρωφ'' και να μάθουμε τι εστί ''Αβέρωφ''. Δε το ήξερα κ.Βενιζέλο ότι για να μάθω ιστορία πρέπει πρώτα μια παρέα από κΩλεγιόπαιδα και βίζιτες (και πάλι συγγνώμη...μοντέλα εννοώ) να προβούν σε μια ντροπιαστική εξτραβαγκάνζα ώστε στη συνέχεια η Λαμπίρη και η Στεφανίδου να με επιμορφώσει ιστορικά. Νόμιζα ότι ήταν ευθύνη του φανταστικού εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μου. Συγγνώμη για την παρεξήγηση...
Τέλος, μέσα σ'όλα αυτά, η μητέρα του Λ.Πατίτσα μάς παρέπεμψε σε group therapy αν τραβάμε κανένα ζόρι. Δε θα διαφωνίσω...απλά θα θέσω τον εξής προβληματισμό: Ποιός άραγε να χρίζει άμεσης ψυχολογικής παρακολούθησης..εγώ που τραβάω ζόρι ή καποιος που παραθέτει γαμήλιο πάρτυ με φόντο κανόνια του πολεμικού ναυτικου?"

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ


Share on Facebook