Το ΓΕΣ, τα καθρεφτάκια και οι ιθαγενείς

"Πριν από μερικές μέρες πέρασα έξω από το χώρο που φτιάχνουν τις παιδικές κατασκηνώσεις του ΓΕΣ. Η περιέργεια μου με ώθησε να ρωτήσω κάποιο από τα παιδιά που δούλευαν εκεί τι φτιάχνουν. Όταν έμαθα τι είναι, χάρηκα ιδιαίτερα γιατί επιτέλους βλέπω ένα οργανισμό σ'αυτό το κράτος να κινεί λίγο τα πόδια του....
Ένα από τα μαθήματα που διδασκόμαστε στα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι ότι για να είναι επιτυχημένος ένας οργανισμός πρέπει να μεριμνά για τους εργαζόμενους του. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί....

έχουμε τέτοια απαξίωση σε ότι προσπαθεί να γίνει.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι κανένας υπέρμαχος του στρατού και των υπηρεσιών του. Αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να τα πνίγουμε όλα επειδή έτσι θέλουμε. Αντί λοπόν ο κύριος να χαρεί με την προσπάθεια που γίνεται, άρχισε πάλι την μουρμούρα. Μήπως τελικά γι' αυτό που είμαστε φταίμε εμείς και η μεμψιμοιρία μας; Μήπως όλα μας βρωμάνε και έχουμε την τάση να καταδικάζουμε τους πάντες και τα πάντα;
Μακάρι και για μένα που εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα να έβλεπα την εταιρεία μου εν μέσω οικονομικής κρίσης να φτιάχνει κάτι ανάλογο. Δεν καταλαβαίνει αυτός ο κύριος ότι για να πάνε τα παιδιά του σε ιδιωτική κατασκήνωση θα πλήρωνε 300 και 400 ευρώ τον μήνα, όπως πληρώνουν και τα δικά μου παιδιά; Δεν λέω.... Δημόσιο. Τα κακά του χάλια έχει. Αλλά όχι και έτσι.
Εκτός βέβαια αν υπάρχει τίποτε άλλο από πίσω.... (μήπως παρεξηγήθηκε κανείς γιατί θα χάσει ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ;;;;;;;)"
Αναγνώστης


Share on Facebook