Εκθεση για κέντρα κράτησης αλλοδαπών από Γιατρούς Χωρίς Σύνορα

Τις συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα κράτησης εξετάζει η οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα στην έκθεσή της με τίτλο «Μετανάστες χωρίς έγγραφα. Ζωές υπό κράτηση». Από τον Αύγουστο 2009 έως τον Μάιο 2010 οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρείχαν ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε μετανάστες υπό κράτηση και αιτούντες άσυλο σε τρία κέντρα κράτησης: στην Παγανή Λέσβου, στο...

Φυλάκιο Εβρου και στη Βέννα Ροδόπης. Τη συγκεκριμένη αυτή περίοδο, όπως σημειώθηκε σήμερα στη σχετική συνέντευξη Τύπου, «οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εξέφραζαν τους προβληματισμούς τους στις αρμόδιες αρχές, ζητώντας τους να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης και τις υπηρεσίες που παρέχονται στους αλλοδαπούς».

Οι διαπιστώσεις της οργάνωσης αποδεικνύουν ότι ουδεμία πρόοδος έχει σημειωθεί όλα αυτά χρόνια τόσο όσον αφορά στις συνθήκες κράτησης, όσο και στις υπηρεσίες που είναι υποχρεωμένο το ελληνικό κράτος να παρέχει και τις οποίες δεν παρέχει. Γι αυτό και εξέφρασαν εκ νέου «τη σοβαρή ανησυχία τους για τις επιπτώσεις που έχουν τα κέντρα αυτά στην ψυχική υγεία των κρατουμένων».

Σύμφωνα με την έκθεση, οι συνθήκες υγιεινής παραμένουν ανεπαρκέστατες. Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης. Οι κρατούμενοι δεν προαυλίζονται. Οι οικογένειες χωρίζονται. Η συμπεριφορά των αστυνομικών και των συνοριοφυλάκων απέναντί τους είναι ταπεινωτική και προσβλητική. Επίσης, απουσιάζει η νομική συνδρομή και η πληροφόρηση για τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που έχουν στην Ελλάδα και την ΕΕ. Η απουσία διερμηνέων καθιστά αδύνατο τον έλεγχο της ταυτότητάς τους και άρα τη διακρίβωση όσων ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες που χρήζουν βοήθειας και των ενδεχόμενων προβλημάτων υγείας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κρατούνται συστηματικά έγκυες γυναίκες, παιδιά, θύματα διακίνησης ανθρώπων και βασανιστηρίων. Δεν γίνεται συστηματικός ιατρικός έλεγχος. Μάλιστα -όπως τονίσθηκε- σε πάμπολλες περιπτώσεις μετά τη σύλληψη οδηγούνται άμεσα στα κέντρα. Η αστυνομία καταγράφει σαν ενηλίκους παιδιά 12 και 13 ετών.

Τα προβλήματα ψυχικής υγείας που έχουν καταγραφεί αφορούν συμπτώματα μετατραυματικού άγχους, έντονο άγχος, κατάθλιψη. Η πλειοψηφία των κρατουμένων έχει μια ιστορία κακομεταχείρισης, ξυλοδαρμού ή βασανιστηρίων να καταθέσει είτε στην πατρίδα τους, είτε στη διάρκεια του ταξιδιού. Ο φόβος απέλασης είναι εντονότατος και έρχεται να συμπληρώσει τα έντονα συναισθήματα απελπισίας, φόβου, μοναξιάς και τις συχνές σκέψεις θανάτου.

Όπως σημειώθηκε, βασικό αίτημα της οργάνωσης που συμμετείχε στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την αλλαγή από κέντρα κράτησης - Ειδικοί Χώροι Κράτησης Αλλοδαπών (ΕΧΠΑ)- σε Κέντρα Πρώτης Υποδοχής (ΚΕΠΥ) είναι η ανάληψη της ευθύνης, όταν οδηγούνται στα κέντρα αυτά, από το υπουργείο Υγείας. Αυτό είναι το πλέον αρμόδιο για τη διαχείριση πληθυσμών που χρήζουν μέριμνας και όχι αποκλειστικά αστυνομικής επιτήρησης. Επίσης σημειώθηκε ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη σε δομές φιλοξενίας (αλλά και υποστηρικτικό προσωπικό) για τις ευάλωτες ομάδες και τις οικογένειες, κάτι που επίσης απουσιάζει και το οποίο επίσης υπάγεται στη δικαιοδοσία του υπουργείου Υγείας.


Share on Facebook