"Σταματήστε επιτέλους να βάζετε ταμπέλες στους ανθρώπους!!!"

"Χάνονται ανθρώπινες ζωές! Τι σημασία έχει ποιο είναι το επάγγελμα του καθενός?? Διαβάζω όσα γράφετε μερικοί αναγνώστες και πραγματικά γίνομαι έξαλλη..
να δούμε λέει ο άλλος αν θα καεί αύριο η μισή Αθήνα όπως έγινε με "έναν Αλέξη".. το να καεί ξανά το κέντρο της πόλης θα προσφέρει ικανοποίηση σε μερικούς μικρόμυαλους???? Τι εμπάθεια και τι μίσος είναι αυτό που βγάζουν μερικοί. Όλοι όσοι χάθηκαν ήταν άνθρωποι.. Ο Αλέξης θα μπορούσε να ήταν αδερφός μου, ο κύριος Γιώργος πατέρας μου..!
.την ίδια αντιμετώπιση και αξία έχει για εμένα κάθε άνθρωπος που χάνει τη ζωή του. Ανοίξτε επιτέλους το μυαλό σας και δείτε τι γίνεται γύρω σας! Σταματήστε να είστε καθοδηγούμενα όντα. Αναπτύξτε την κριτική σκέψη σας χωρίς να είστε μπροστά από μία τηλεόραση. Είμαι 22 χρονών και βαρέθηκα να ακούω κόσμο που το μόνο που κάνει είναι να υποστηρίζει κόμματα, να βάζει ταμπέλες στους ανθρώπους και να αναμασά την τροφή που του δίνουν τα ΜΜΕ. Στις προηγούμενες εκλογές ψήφισα Πασοκ με την ελπίδα ότι έβαλαν μυαλό και θα κάνουν έστω το ελάχιστο καλό για τη χώρα.. Σήμερα ντρέπομαι για τον εαυτό
μου και για την ψήφο μου. Το ίδιο θα ντρεπόμουν όποιο κόμμα και αν είχα ψηφίσει είτε ΝΔ είτε ΚΚΕ είτε ΛΑΟΣ είτε ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ κτλ.. γιατί έστω και αργά κατάλαβα ότι όλοι είναι ίδιοι. Εδώ που έφτασαν την χώρα η μόνη ελπίδα είναι να μείνουμε όλοι ενωμένοι και όχι να κοιτάζουμε πως θα πατήσουμε επί πτωμάτων...Αυτό που με θλίβει πιο πολύ είναι ότι ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες για την χώρα μας στιγμές(μακάρι να ήταν μόνο στιγμές...)οι περισσότεροι κοιτούν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον. Οι ιδιωτικοί κράζουν τους δημόσιους, οι δημόσιοι αδιαφορούν για τους ιδιωτικούς, οι εκπαιδευτικοί θεωρούνται άνθρωποι άλλου θεού, το ίδιο και οι ταξιτζήδες κτλ. Και όλα αυτά γιατί βάλαμε ταμπέλες στους εαυτούς μας! Γιατί αδιαφορούμε αν θα μειωθεί ο μισθός του τάδε επειδή εμείς δεν ανήκουμε στους τάδε.. αδιαφορούμε τι γίνεται στην τάδε χώρα γιατί εμείς είμαστε Έλληνες.. καποιοί θα με πουν μικρή ονειροπόλα.. και όμως αυτό που έμαθα από την μέχρι τώρα ζωή μου είναι ότι μόνο η υγεία, η ψυχική ισορροπία, η αγάπη από και προς τους άλλους θα μπορέσουν να μας αφήσουν αλώβητους.. μεγάλωσα σε μία οικογένεια που μου προσέφερε τα απαραίτητα και με το παραπάνω με αρκετές θυσίες.. μα πάνω από όλα με έμαθε να είμαι άνθρωπος. Ίσως ποτέ να μην μπορέσω να φτιάξω και εγώ μία τέτοια οικογένεια γιατί δεν έμαθα στο "έχουμε μέσο" και αν είχαμε ποτέ δεν διανοηθήκαμε να το χρησιμοποιήσουμε ώστε να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας εγώ και η αδελφή μου.. θα παλέψουμε μόνες μας με μόνο όπλο την αγωγή, την μόρφωση και την αγάπη που πήραμε στα παιδικά και μαθητικά μας χρόνια.. και να είστε σίγουροι ότι θα είμαστε ευτυχισμένες όσα και αν καταφέρουμε στη ζωή μας.. γιατί έχουμε η μία την άλλη και ανθρώπους γύρω μας να μας αγαπούν.. κανένας δεν πάει χαμένος αρκεί να ξέρει να δίνει και να παίρνει.. Σταματήστε λοιπόν να γίνεστε μικρόψυχοι.. Αναζητήστε την ψυχική σας ηρεμία σε ότι σας ευχαριστεί, μάθετε να αγαπάτε και να αγαπιέστε γι αυτό που είστε.. Είναι ένας από τους τρόπους να ξεφύγουμε από την κρίση(σε όλους τους τομείς..) και όλα τα άλλα έρχονται...Κλείνοντας θα ήθελα να πω τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του κύριου Γιώργου, να ζήσετε να τον θυμάστε.."
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ


Share on Facebook