Ο στιλίστας της Κορομηλά, θέλει σκότωμα. Τελεία.

Ζήτω τα 80s;


Αν σε μια ροκ βραδιά, βγάζεις μια γυναίκα σαν την Κορομηλά με κόκκινη γόβα, τζην φουστάκι, σατέν πουκάμισο κόκκινο, γιλέκο μαύρο, βαρύ 80ς μακιγιάζ και αυτό το αποκαλείς ροκ εμφάνιση, είσαι εξωγήινος. Ο παρουσιαστής είναι παρουσιαστής, τελεία.
Δεν ακολουθεί τις εμφανίσεις των πιτσιρικιών. Τα οποία επιπροσθέτως λόγω ροκ άποψης, φορούν όλα ανεξαιρέτως δερμάτινα μπουφάν, υποθέτω από τον ίδιο στιλίστα.
Λοιπόν στην Κορομηλά, δε μου φταίει...

(εκτός από τον στιλίστα) ούτε η ηλικία ούτε η εικόνα, γιατί σαφώς και μπορείς να κάνεις τηλεόραση και μάλιστα καλά και με εμφάνιση όχι απαραίτητα 90-60-90 και με δέκα χρόνια παραπάνω.

Το ενοχλητικό που φέρει, είναι το παλιό!

Το αστείο που λέει, όταν το λέει, γιατί από χιούμορ δε σκίζει και το ξέρουν όλοι εδώ και χρόνια, είναι ένα αστείο που έρχεται από την καρδιά περασμένων δεκαετιών και μιας ξεπερασμένης τηλεόρασης.

Η ατάκα που λέει, η ίντριγκα που προσπαθεί να δημιουργήσει, η ένταση που προσπαθεί να λιώσει, η συμπεριφορά, η μοντερνιά ακόμα και η μπαρούφα, είναι μια παλιά κόπια του παλιού εαυτού της.

Αυτό με ενοχλεί τελικά. Γιατί κι εγώ παλιός τηλεθεατής είμαι. Και αν αυτό το παλιό σε μένα, δε μπορεί να δημιουργήσει ένα χαμόγελο οικειότητας, έναν τριαντάρη τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Και δικαίως.

Γιατί οι άνθρωποι που κάνουν τηλεόραση και μάλιστα ψυχαγωγικά προγράμματα με κοινό, είναι αυτοί που τους είναι απαραίτητο περισσότερο από τον καθένα να ζουν μέσα στον κόσμο, να παρατηρούν για να προχωρούν. Αν είχε συμβεί αυτό, η παρουσιάστρια στα χρόνια που απείχε, θα είχε καταλάβει την αλλαγή του κόσμου, του λεξιλόγιου και του γέλιου, που δεν είναι καθόλου ανεπαίσθητα.

Ολα τα άλλα, η αποχή, η απομόνωση και τα υπόλοιπα, είναι για άλλα επαγγέλματα, ερευνητές, συγγραφείς και μοναχούς.

Και στη Ρούλα δε ταιριάζει το ράσο.

(Καλά μη βάλω και ιδέες στον στιλίστα).
http://www.mediasoup.gr
Share on Facebook