Σχετικά με τη μετάταξη του γιου του Τριανταφυλλόπουλου

"Θα ήθελα να σας ενημερώσω οτι υπηρέτησα τη θητεία μου στο πεζικό το 2001 και έμαθα από πρώτο χέρι το τι εστί να είσαι απλός πολίτης και τι τραβάς στη θητεία σου εαν δεν έχεις τα κατάλληλα βύσματα όπως ο μοσχοαναθρεμένος γιος του Τριανταφυλλόπουλου.
Κατάγομαι από την Αργολίδα και παρουσιάστηκα στο 11ο τάγμα πεζικού.Ναι αυτό που ο γιος του Μάκη έκανε high class ελληνάδικο.Η πρώτη μου μετάθεση ήταν φυσικά σε παραμεθόριο και συγκεκριμένα στη Χίο...


όπου υπηρέτησα για 9 μήνες.Όλο το
διάστημα που έμεινα στο νησί έβλεπα να πηγαινοέρχονται τα πιο περίεργα άτομα.Οι βυσματικές μεταθέσεις πήγαιναν σύννεφο.Πολλές φορές έβγαινα εκτεθημένος στο λοχαγό μου (μιας και είχα το βαθμό του λοχία) επειδή πολλά βύσματα είτε άλλαζαν εν ριπή οφθαλμού τις υπηρεσίες τους όπως τους βόλευε, είτε καθυστερούσαν να γυρίσουν από την άδεια τους που προφανώς είχαν παρατείνει με το κατάλληλο τηλεφωνάκι.Έφαγα το τρέξιμο της ζωής μου παρότι είχα γνώσεις πληροφορικής και δεν μπήκα σε γραφείο όταν μάλιστα είχαν έλλειψη από γνώστες του αντικειμένου,αφού τις θέσεις αυτές τις είχαν καταλάβει πανάσχετοι αλλά καθόλου τυχαίοι βουτυρομπεμπέδες που φρόντισαν με τα κατάλληλα τηλεφωνήματα να περάσουν όλη τη θητεία τους "ζάχαρη".Το τραγικό της υπόθεσης και συνάμα εμετικό ήταν οτι παρόλο που είχα προυπηρεσία στη δημοτική φιλαρμονική του δήμου μου επί 12 χρόνια και παρότι και τα 2 τάγματα που πέρασα είχαν στρατιωτική μπάντα,δεν με δέχτηκαν μετά από προφορική μου αίτηση παρόλο που ειδικά το τάγμα στην Χίο είχε έλληψη από το συγκεκριμένο μουσικό όργανο που τυχαίνει να γνωρίζω,
δεν κατάφερα να στελεχώσω το συγκεκριμένο τμήμα.Προφανώς οι γνώσεις μου ήταν πολύ πιο χρήσιμες στο έρπειν και στο πυρ και κίνηση.
Το αποκορύφωμα της αναξιοκρατίας όμως δεν σταματάει εδώ.Όπως ο νόμος ορίζει,μετά από 9 μήνες στην παραμεθόριο,όλοι οι οπλίτες έχουν δικαιωματική μετάθεση σε τάγμα κοντά στον τόπο καταγωγής τους.Ε λοιπόν εμένα ξέρετε που με στείλανε? Άργος Ορεστικό να βγαίνω σε ασκήσεις μέσα στο λιοπύρι και μέσα στο κατακαλόκαιρο και να βλέπω τα αλβανικά χωριά στα σύνορα Ελλάδας Αλβανίας.Προφανώς κάποιος μπούλης σαν τον χαϊδεμένο γιο του Μάκη πήρε τη θέση μου σε τάγμα κοντά στον τόπο μου για να μην φύγει μακριά από τη μαμάκα του.
Ο στρατός, η αναξιοκρατία του και η βρωμιά του είναι μια μικρογραφία της πραγματικής ζωής.Εκεί έξω επιβιώνει μόνο αυτός που έχει το μάμαλο και τις κατάλληλες διασυνδέσεις.Όσο πιο πολύ το χρήμα , τόσο και πιο μεγάλα τα κουκουλώματα που μπορεί να κάνει κάποιος.Όσο πιο δικτυωμένος είσαι , τόσο πιο άνετα και διευθαρμένα μπορείς να απολαμβάνεις τη ζωούλα σου εις βάρος των υπολοίπων.Φυσικά και μετά απόλα αυτά μου έρχεται εμετός και μόνο να ακούω για στρατό, και φυσικά και ντρέπομαι για την ξεπουλημένη Ελλάδα που ζώ.
Και μετά αναρωτιώμαστε γιατί η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της
Αναγνώστης
Share on Facebook