"Υπογονιμότητας συνέχεια"

"Αν όλα εμείς τα "υπογόνιμα" η μη ζευγάρια γράφαμε τι έχουμε τραβήξει τόσα χρόνια, θα έπεφτε το Τρωκτικό!!!
Εμείς περάσαμε απ'όλα τα καλά!
Στην αρχή δεν έμενα έγκυος.
Πάμε, κάνουμε εξετάσεις, βρίσκουν ένα θεματάκι στον άντρα μου.
Του κάνανε θεραπεία να δυναμώσει το...

σπέρμα για πολύ καιρό.
Εγώ ήμουν ο.κ.
Ξαναρχίζουμε προσπάθειες, τίποτα.
Εχετε δίκιο, όπως εσάς, έτσι και εμάς μας έφαγε το άγχος.
Δε μιλάω δε για κάτι σκηνικά στο χωριό μου που ακόμα όλοι ψάχνουν να βρούνε ποιός ήταν ο...τζούφιος τελικά και διάφορες τέτοιες αηδίες...
Τρία χρόνια προσπάθεια, τίποτα.
Και αρχίζουμε τις εξωσωματικές.
Μαρτύριο.
Πολλοί πιστεύουν "Ελα μωρέ, κάνουμε εξωσωματική και όλα καλά"
Αμ δε!
Απέτυχε η πρώτη, απέτυχε η δεύτερη, άρχισα να πιάνω παιδί με την τρίτη...
( Για τα έξοδα μέχρι τότε και για τις θεραπείες του άντρα μου και για τις εμφυτεύσεις, δεν συζητώ, η Ελλάδα σαν κράτος θα έπρεπε να ντρέπεται...).
Επιτέλους έπιασα παιδί!!
Αμ δε...
Το έχασα.
Και αυτό και το επόμενο.
Στο τρίτο, από την ώρα που μάθαμε ότι είμαι έγκυος, έκατσα στο κρεβάτι και δε σηκώθηκα ξανά, από το φόβο μου.
Το έχασα στο κρεβάτι.
Απελπιστήκαμε.
Γιατί καλά να υπάρχει πρόβλημα και να μη μπορείς να μείνεις έγκυος.
Αμ να μένεις και να τα χάνεις?
Εκεί πια τι να κάνεις...
ΑΓΧΟΣ, μας είπε κι'εμάς ο γιατρός.
ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ.
Και χαλαρώσαμε.
Και πήγαμε για αίτηση υιοθεσίας.
Άλλο μανίκι από'κει.
Για να πάρεις ένα δυστυχισμένο μωρό σ'αυτή τη χώρα, για να το πάρουν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται και έχουν και τόνους αγάπης να δώσουν στο παιδάκι αυτό...μόνο αν είσαι μεγιστάνας η αν το κάνεις παράνομα γίνεται.
Φαίνεται, περνάνε τόσο υπέροχα τα παιδάκια στα ορφανοτροφεία μας που δεν υπάρχει λόγος να πάνε σε σπίτι με γονείς...
Εν πάσει περιπτώσει μπήκαμε σε λίστα αναμονής και τουλάχιστον σιγουρευτήκαμε ότι σε τρία, σε πέντε, σε εφτά χρόνια...θα μπει ένα παιδάκι στο σπίτι μας.
Και ΧΑΛΑΡΩΣΑΜΕ.
Και τότε...ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ!!!!!!
Και τότε πίστεψα πως αυτό το τετριμμένο "Ελα μωρέ, το άγχος φταίει"...ήταν αλήθεια!!
Γι'αυτό τα έχανα τα παιδιά, γιατί αγχωνόμουνα μην τα χάσω...
Γι'αυτό δυσκολευόμασταν να συλλάβουμε.
Όταν το πήραμε απόφαση ότι παιδί δικό μας δεν κάνουμε, η κόρη μας ήρθε!
Και δεν απέβαλα αυτή τη φορά!
Εχει δίκιο ο άνθρωπος, όσοι λαχταράτε παιδάκι μην πανικοβάλλεστε και μην αγχώνεστε, η επιστημη κάνει θαύματα και η ψυχολογία και η καλή διάθεση επίσης!
Απλά σταματήστε να το σκέφτεστε τόσο!

ΥΓ: Επίσης όσοι βασανίζεστε από υπογονιμότητα μην έχετε ενοχές για τον εαυτό σας όπως ο άντρας μου.
Η σημερινή γενιά έχει μεγάλο πρόβλημα και σ'αυτό ελάχιστα φταίνε τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια (αν και όταν είναι να κάνεις παιδί ειδικά το τσιγάρο είναι μεγάλο εμπόδιο, ευθύνεται ειδικά για την αντρική στειρότητα σε μεγάλο βαθμό).
Ολοι οι γυναικολόγοι είναι κάθετοι πως ειδικά για την υπογονιμότητα φταίει το Τσέρνομπιλ και δεν είναι μόνο στην Ελλάδα το πρόβλημα. Μαζί με το Τσέρνομπιλ φταίνε και οι αηδίες που μας βάζουν να αναπνέουμε και να τρώμε, ακόμα και το γαλατάκι που πίνουμε.
Δε φταίτε εσείς λοιπόν και τα νεανικά σας λάθη..."

Αναγνώστης


Share on Facebook