Πανελλήνιος Πόλεμος

Την εποχή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου πρωτοεμφανίστηκε στο αγγλικό λεξιλόγιο μια φράση η οποία έμελλε να μείνει στην ιστορία και να εμφανιστεί μετέπειτα σε πολλά τραγούδια και ταινίες….αλλά και σε επόμενους πολέμους…


Η φράση αυτή προσπαθούσε να εξηγήσει μέσα σε τρεις μονάχα λέξεις την παράνοια του πολέμου…Και εξηγούμαστε:
Μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών υπήρχε μια λωρίδα γης η οποία αποτελούσε το σύνορο της ζωής με το θάνατο και για τους δύο αντιμαχόμενους στρατούς. Σε αυτή τη νεκρή γη οι αντιμαχόμενοι είχαν διασπείρει φονικές νάρκες κατά προσωπικού αλλά και κατά ένα μυστήριο τρόπο είχαν οριοθετήσει το σημείο που θα γινόταν η τελική μάχη της επικράτησης του ενός επί του άλλου…

Αυτή η ζώνη γης ονομάστηκε No Man’s Land. Μέσα εκεί για να επιβιώσεις έπρεπε να έχεις τη τύχη σαν δεύτερη φύση σου….

Τα χρόνια πέρασαν, μαζί και ο αιώνας, το No Man’s Land όμως δεν ξεχάστηκε…Η έννοια αυτή στις μέρες μας έχει αποκτήσει μια άλλη αξία, ειδικά σε αυτόν το κακόμοιρο το τόπο……

Ναι για το No Man’s Greek Land και τα χαρακώματα αυτού του τόπου θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα…


Ξαφνικά(…ή εδώ και χρόνια??) έχουν βρεθεί στα χαρακώματα οι αντιμαχόμενες πλευρές. Θα τους ονομάσουμε ως εξής:
Οι Aυτοί και οι Άλλοι.
Δεν ξέρουμε ειλικρινά ποιος είναι ποιος, ούτε θα βάλουμε ταμπέλες στις αντιμαχόμενες πλευρές. Δόξα το διάολο σε αυτή τη χώρα πιο πολλές είναι οι ταμπέλες στους ανθρώπους παρά στους δρόμους…

Διαπιστώνουμε όμως ότι σε αυτό το νέου τύπο πανελλήνιο πόλεμο δεν υπάρχουν ευδιάκριτα αντίπαλα στρατόπεδα και ίσως τελικά αυτό να είναι το πρόβλημα αυτής της χώρας. Δεν ξέρεις δηλαδή ποιοι αντιμάχονται ποιους…

Θα μας πείτε και με το δίκιο σας, ότι από τη μια είναι το κράτος, οι τράπεζες και η άρχουσα τάξη και από την άλλη ο λαός. Από τη μια δηλαδή οι κακοί και από την άλλοι όλοι εμείς οι καλοί και αδικημένοι.

Ωραία! Να το δεχτούμε αυτό σαν επιχείρημα για τη κουβέντα.

Θα μας πείτε πάλι πως από τη μια είναι οι κακοί Ευρωπαίοι που έρχονται σαν μπαμπούλες και από την άλλοι εμείς οι καλοί Έλληνες….

Ωραία! Να το δεχτούμε και αυτό σαν επιχείρημα….Αλλά ως εδώ! Φτάνει!!
Δεν μπορούμε να δεχτούμε άλλα…..

Αρκετά έχουμε δεχθεί τόσα χρόνια! Μόνοι μας δεχτήκαμε να γίνουμε στρατιώτης σε αυτό το πόλεμο. Βοηθήσαμε κι εμείς με το λιθαράκι μας να χτιστεί το μεγάλο χαράκωμα στο οποίο βρισκόμαστε μέσα και υποτίθεται πως είμαστε σε “Αυτούς” και πολεμάμε τους “Άλλους”…

1) Δεν μας φταίει δηλαδή καμία τράπεζα όταν υπογράφαμε για τα δάνεια και τις κάρτες χωρίς να ρίχνουμε μια ματιά τι λένε τα μικρά γράμματα και χωρίς να έχουμε κάνει τα κουμάντα μας ώστε να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις που θα προκύψουν..

2) Δεν μας φταίει δηλαδή καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα όταν τρέχαμε με πάθος στις συγκεντρώσεις κρατώντας τα πράσινα, μπλε, κόκκινα σημαιάκια και στο τέλος το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να εκλεγούν οι αγαπημένοι μας υποψήφιοι στους οποίους είχαμε βάλει το σταυρό στη ψήφο μας…μπας και μας κάνανε κανένα ρουσφετάκι....

3) Δεν μας φταίει καμία Τζούλια και Ντούβλη όταν γίνονται sold out οι "καλλιτεχνίες" τους και όταν επίσης προσφέρονται σαν πρότυπα, αφού εμείς είμαστε αυτοί που δεν αλλάζουμε το κανάλι μιας και ψοφάμε να παίρνουμε μάτι στο γυαλί δίνοντας νούμερα στην AGB και κατευθυντήριες γραμμές στο πώς να αρπάξουν πιο πολλά τα κανάλια προσφέροντας ότι πιο σάπιο κυκλοφορεί στη τηλεοπτική λαϊκή αγορά..

4) Δεν μας φταίει κανείς που η μουσική ελληνική νύχτα έχει προ πολλού χάσει τη ταυτότητα της όταν με χαρά στριμωχνόμαστε στην ουρά περιμένοντας από τις 10 το βράδυ για να μπούμε στο μαγαζί που τραγουδάει η φίρμα η οποία θα βγει στις 2:30 το πρωί και μέχρι τότε θα έχουμε ακούσει όλες τις κορμάρες να τραγουδούν με τα μπούτια τους…

5) Δεν μας φταίει κανένα ΔΝΤ όταν εμείς ΠΡΩΤΟΙ δώσαμε μαθήματα στους κυβερνώντες μας για το πως "να ζεις με δανεικά...." και όχι με ιδανικά.....

Να πούμε κι άλλα??? Μπα….θα γίνουμε πιο κουραστικοί και από τους πολιτικούς στα παραθύρια..
Πάντως θα αναρωτιέστε τί θέλουμε να πούμε μέχρι τώρα...

Και η απάντηση μας είναι απλή:

Εμείς λοιπόν μας φταίμε….Εγώ, εσύ, ο παραδίπλα και το κάθε εγώ του καθενός γιατί όλοι έχουμε μέσα μας τη φιλοδοξία που ενίοτε γίνεται και ματαιοδοξία αν δεν υπάρχουν εσωτερικές αντιστάσεις....

Πολλοί από μας που είμαστε μέσα στο ένα χαράκωμα θα δίναμε και τη ψυχή μας ακόμα για να ήμασταν στο άλλο, των άλλων που πολεμάμε…Πολλοί που ήταν στη δική μας πλευρά το κατάφεραν χωρίς να έχουν σάλιο, είτε χρηματικό είτε πνευματικό.. Αυτοί είναι τα γνωστά “λαμόγια” σε όλες τους τις εκφάνσεις……
Το άλλο χαράκωμα όμως δεν τους χωράει όλους….κάποιοι, οι πιο πολλοί, πρέπει να είναι και από εδώ ώστε να συντηρηθεί ο πόλεμος…..

Προφανώς λοιπόν η ρίζα του κακού είναι αυτό που προείπαμε παραπάνω: Δεν ξέρει κανένας ποιος πολεμάει ποιον…

Δηλαδή:

1) Πολεμάμε τις τράπεζες ή είμαστε το όπλο τους???
2) Πολεμάμε τις κυβερνήσεις ή είμαστε ο στρατός τους??
3) Πολεμάμε τη τηλεοπτική υποκουλτούρα ή είμαστε μέρος της??
4) Πολεμάμε τη μουσική σαπίλα των σταρς ή είμαστε το σκαλοπάτι τους???
5) Πολεμάμε το κακό ευρωπαϊκό κατεστημένο ή συμβάλαμε στη δημιουργία του???
6) Πολεμάμε τα λαμόγια ή μήπως με τη πρώτη ευκαιρία θα γίνουμε συνέταιροι τους???

Τελικά ποιον στο διάολο πολεμάμε????
Σε ποιο Θεό πιστεύουμε, στο δικό μας ή σε αυτόν που θέλουν να πιστεύουμε?? Ποια είναι τα ιδανικά μας για τα οποία πολεμάμε στο πανελλήνιο αυτό πόλεμο??? Τα δικά μας ή των άλλων που θα θέλαμε να είναι δικά μας???

Χμμμ…..Τελικά αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε σε ποιο στρατόπεδο ανήκουμε. Σε αυτό που “τα σέντερ μπακ δένουν τα κορδόνια τους στη σέντρα” όπως έλεγε τη δεκαετία του 80 ο προφήτης Χάρρυ Κλην….
Ναι ναι! Μοιάζουμε σαν τα δύο σέντερ μπακ του Χάρρυ στη σέντρα που περιμένουν τον διαιτητή να σφυρίξει την έναρξή του αγώνα για να ξεχυθούν μπροστά και να σκοράρουν, ξεχνώντας φυσικά δυο πράγματα. Πρώτον ότι έχουν λυμένα τα κορδόνια τους και δεύτερον ότι η δουλειά τους είναι στην άμυνα και όχι στην επίθεση για να σκοράρουν......

Anyay Διάολε….Πάντως όποιον και να πολεμάμε, σε όποιο στρατόπεδο και να μεταπηδάμε κάθε μέρα, ένα είναι σίγουρο….Ένας τόπος.

Ο τόπος της νεκρής ελληνικής ζώνης….

Το No Man’s Greek Land που υπάρχει ανάμεσα στους αντιμαχόμενους….ή μήπως το No Greek Man’s Land στον Πανελλήνιο Πόλεμο???

Δεν ξέρουμε μωρέ, θα ξέρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος……

ΠΗΓΗ: http://olaxrisima.blogspot.com/2010/06/blog-post_11.html
Share on Facebook