Κοινότητα Βραχασίου: Από τον Καποδίστρια στον Καλλικράτη

O αντικαποδιστριακός αγώνας των κατοίκων της περιοχής μας ξεκίνησε το 1997 ως απάντηση στην κομματικοκρατική επιβολή των αναγκαστικών συνενώσεων,... με στόχο την υπεράσπιση του δικαιώματός μας στην αυτοδιοίκηση και τη δημιουργία μιας αναπτυξιακής προοπτικής για τον τόπο μας μέσω της λειτουργίας του δικού μας δήμου.

Όταν ξεκίνησε η κοινή προσπάθεια των χωριών μας για το Δήμο Βραχασίου όλοι συμφωνούσαν πως το συμφέρον του τόπου απαιτούσε αυτό τον αγώνα. Κι όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι.

Οχτώ χρόνια δέναμε τ’ ατσάλι, στις πλατείες, στους δρόμους στα δικαστήρια, στις απεργίες, στους εράνους, Μπήκαμε μπροστά, χωρίς να υπολογίσουμε κανένα προσωπικό κόστος και υπερασπιστήκαμε την ιστορία, το φιλότιμο και τα συμφέροντα του τόπου μας, με, μεγάλες δυσκολίες και πόλεμο από το κομματικό κράτος, με συγκρούσεις, δικαστήρια, διώξεις. Αγωνιστήκαμε όλοι, πλην Λακεδαιμονίων. Και νικήσαμε. Επιβάλαμε τις απόψεις των κοινωνιών μας, κόντρα στις επιλογές μιας σάπιας τοπικής κομματικής παντοδύναμης ηγεσίας.

Σ’ όλη την Ελλάδα το Βραχάσι έγινε γνωστό, σαν το αδούλωτο αντικαποδιστριακό κάστρο και οι Βραχασώτες της διασποράς παρακολουθούσαν υπερήφανοι τον αγώνα μας. Ο αγώνας μας αποτέλεσε και αποτελεί παράδειγμα για την αντίσταση των τοπικών κοινωνιών ενάντια στις επιβουλές μιας απόμακρης και αλαζονικής κεντρικής εξουσίας.

Ο αγώνας ήταν νικηφόρος διότι άντεξαν οι πλάτες της τοπικής κοινωνίας και της Επιτροπής Αγώνα και διότι οι πολιτικές επιλογές του αγώνα ήταν σωστά στοχευμένες και επιτυχείς. Καταφέραμε και κρατήσαμε το εσωτερικό μέτωπο αρραγές, διότι εμείς πρώτοι απαρνηθήκαμε τους κομματικούς μας σχηματισμούς και ταυτόχρονα ήταν ευτυχής συγκυρία ότι αυτοί που τότε υπηρετούσαν στις διευθύνσεις και τους υπονόμους του κομματικού ρουσφετιού, κιότεψαν και κρύφτηκαν και η πολύτιμη απουσία τους αποτέλεσε τεράστια προσφορά στον αγώνα.

Μετά από πολλές προσπάθειες και θυσίες όλων μας ήρθε το 2006 η νίκη με τη δημιουργία της Κοινότητας Βραχασίου, νίκη που ικανοποίησε το αίσθημα δικαίου στους ανθρώπους του τόπου και δημιούργησε πολλές ελπίδες για τη μελλοντική πορεία της νεοσύστατης κοινότητας μας.

Δυστυχώς από την έναρξη της λειτουργίας του νέου ΟΤΑ την 1/1/2007 οι δυσκολίες ήταν μεγάλες και πολλές από τις εξελίξεις μη αναμενόμενες. Η δημοσιονομική κρίση, τα οικονομικά δεδομένα της χώρας μας (και ίσως η πολιτική βούληση των κυβερνώντων) δεν επέτρεψαν να χρηματοδοτηθεί η περιοχή μας με τα κονδύλια που θα έπρεπε ως νεοσύστατος ΟΤΑ για να μπορέσει να προχωρήσει όλες τις μελέτες και τα έργα που είχε ανάγκη ο τόπος. Παράλληλα η κυβερνητική απόφαση που λήφθηκε το 2009 για συρρίκνωση τους τέλους παρεπιδημούντων από 2% σε 0,5% στέρησε από την Κοινότητα μας πολύτιμους πόρους τους οποίους υπολογίζαμε ότι θα μπορούσε να στηριχθεί για να προχωρήσει σημαντικά και μεγάλα έργα. Επίσης η αντιμετώπιση από τη δημόσια διοίκηση υπήρξε στενόμυαλη και επιβραδυντική για κάθε απόφαση και λειτουργία, όπως δυστυχώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια απέναντι σε όλους τους οργανισμούς της αυτοδιοίκησης. Παράλληλα στη λειτουργία της κοινότητας μας εναντιώθηκαν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο πρόσωπα και παράγοντες που είχαν απωθημένα από την επιτυχία του αγώνα και άλλοι που θεωρούσαν και θεωρούν ότι θίγονται τα ατομικά και επαγγελματικά τους συμφέροντα από την ουσιαστική λειτουργία της Κοινότητας Βραχασίου.

Παρόλες τις παραπάνω δυσχερείς συνθήκες η Κοινότητα Βραχασίου ξεκινώντας από το μηδέν κατάφερε σε 2 1/2 χρόνια λειτουργίας (έως τις εκλογές του 2009) να στελεχωθεί με προσωπικό, να αποκτήσει γραφεία και εξοπλισμό, να υλοποιήσει κάποια σημαντικά έργα. Ανακαινίστηκε το παλιό δημοτικό σχολείο Βραχασίου και εξοπλίστηκε ώστε να στεγάζει τα γραφεία της Κοινότητας. Αγοράστηκε μεγάλο οικόπεδο στο Σίσι και εξασφαλίστηκε κοινοτικός χώρος στο κέντρο του οικισμού, ενώ εξασφαλίστηκαν 4 διαφορετικοί χώροι δωρεάν στάθμευσης. Κατασκευάστηκε κεντρικός αγωγός ύδρευσης στο Σίσι και δεξαμενή στον Πύργο, ενώ κατασκευάστηκε νέος αγωγός ύδρευσης στη Μίλατο. Ξεκίνησαν εκτεταμένες πλακοστρώσεις στο Βραχάσι και στη Μίλατο, ενώ αγοράστηκε το κτήριο του συνεταιρισμού στο Βραχάσι.. Επίσης έγιναν ασφαλτοστρώσεις και τσιμεντοστρώσεις σε διάφορους δρόμους των οικισμών της Κοινότητας και έγινε μια σειρά από άλλες παρεμβάσεις, όπως η επέκταση του νεκροταφείου κλπ. Ακόμη η Κοινότητα κατάφερε να δρομολογήσει την υλοποίηση σημαντικών μελετών, που είτε έχουν ήδη συνταχθεί και εγκριθεί, είτε βρίσκονται στο τελικό στάδιο της σύνταξης τους. Τέτοιες είναι η μελέτη του αρδευτικού δικτύου, της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου του Σισίου και της Παραλίας Μιλάτου, η δημιουργία ακτών με τεχνητή προσάμμωση, η κατασκευή αθλητικού κέντρου και ποδοσφαιρικού γηπέδου. Δρομολογήθηκε η ανέγερση νέου δημοτικού σχολείου στο Σίσι. Ακόμη, παρά το ομιχλώδες θεσμικό πλαίσιο η Κοινότητα Βραχασίου κατάφερε να δημιουργήσει και να στελεχώσει ανώνυμη εταιρία που ήδη εκμεταλλεύεται και διαχειρίζεται με επιτυχία της παραλίες της περιοχής μας. Όλα αυτά έγιναν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αφού το πρώτο εξάμηνο λειτουργίας της Κοινότητας αφιερώθηκε στη στοιχειώδη οργάνωση της, ενώ από το Σεπτέμβριο του 2009 και μετά δεν είναι δυνατή καμία αξιόλογη πρόοδος στα θέματα της Κοινότητας μας αφού υπάρχει πλήρης αδυναμία ή απροθυμία του κράτους για την προώθηση των θεμάτων της Κοινότητας μας.

Θεωρούμε ότι από τη βραχύχρονη και με δύσκολες συνθήκες λειτουργία της Κοινότητας αποδείχθηκε στην πράξη ότι είχαμε δίκιο ως τοπική κοινωνία στην άποψη ότι ο δικός μας ΟΤΑ ήταν η πιο βιώσιμη, αναπτυξιακή και δημοκρατική επιλογή για την αυτοδιοίκηση και το μέλλον του τόπου.

Η άποψη αυτή νομίζουμε ότι εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα και είναι απόλυτα συμβατή με τα όσα συμβαίνουν στην αυτοδιοίκηση των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών και κυρίως των χωρών του κορμού της Ευρωζώνης. Η Κοινότητα Βραχασίου μπορούσε και μπορεί να λειτουργήσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά προς όφελος του τόπου και των ανθρώπων του, αρκεί η κεντρική εξουσία να σεβαστεί στο δικαίωμα των πολιτών στην αυτοδιοίκηση και να δώσει σε ΟΤΑ σαν την Κοινότητά μας τις θεσμικές δυνατότητες που απαιτούνται και που στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης αποτελούν αυτονόητα δεδομένα εδώ και δεκαετίες.

Όμως η ματαιοδοξία και η κομματική στόχευση της σημερινής κυβέρνησης οδήγησε και πάλι στην αντίθετη κατεύθυνση και μετά τον «Καποδίστρια» ήρθε ο «Καλλικράτης» να εξαφανίσει κάθε ψήγμα αυτοδιοίκησης και να την μετατρέψει σε απλή διοίκηση – ετεροδιοίκηση. Ο τρόπος με τον οποίο προχωρά η διοικητική μεταρρύθμιση, εκτός από αντιδημοκρατικός είναι και αντιοικονομικός, αντιαναπτυξιακός και αντιευρωπαϊκός. Η εκ νέου κατάργηση της Κοινότητας Βραχασίου από την κυβέρνηση αποτελεί στην πράξη κατάργηση του δικαιώματός μας στην αυτοδιοίκηση, ενώ τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι νέοι δήμοι και ο δήμος Αγίου Νικολάου θα είναι προβλήματα ύπαρξης και επιβίωσης. Θεωρούμε ότι στην παρούσα φάση δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για νέα αντίδραση και αγώνα της τοπικής μας κοινωνίας, αφού μέσα στην λαίλαπα του «Καλλικράτη» με τους δήμους μαμούθ των 20-25 χιλιάδων κατοίκων δεν θα μπορούσε να υπάρξει υλοποιήσιμη διεκδίκηση για αυτόνομη διατήρηση της Κοινότητα μας των 2 χιλιάδων κατοίκων. Όμως είμαστε σίγουροι ότι στο μέλλον, μαζί με την έξοδο της χώρας μας από αυτή την πολιτική – οικονομική – κοινωνική κρίση που κινδυνεύει να τη διαλύσει, θα έρθει και η έξοδος από την ματαιόδοξη διοικητική πολιτική του «Καλλικράτη» που κινδυνεύει να εξαφανίσει τις μικρές πόλεις και τα χωριά της χώρας. Η ιστορία 6000 ετών δεν διαγράφεται με ένα νόμο. Νομοτελειακά θα επιστρέψουμε στα καθ’ ημάς.

Τα μέλη της πρώην Επιτροπής Αγώνα σύστασης Δήμου Βραχασίου

Ζουράρις Κωνσταντίνος
Κυβερνητάκης Κωνσταντίνος
Κυριακάκης Δημήτρης
Μανουσάκης Γεώργιος
Πλατάκης Γιάννης
Σφυράκης Γεώργιος


Share on Facebook