Ανέκδοτο

Μια φορά που λέτε ξυπνάει ένας Χριστιανός και βλέπει από το παράθυρό του έναν άγριο γορίλα να έχει ανεβεί σε ένα πεύκο που είχε στο κήπο του και να γρυλίζει απειλητικά. Ο τύπος τα χρειάστηκε και άνοιξε το Χρυσό Οδηγό μπας και βρει κάποιον ειδικό να τον απαλλάξει από το αναπάντεχο πρόβλημα. Ανέλπιστα, κοιτάζοντας στον...

πρώτο τόμο στο "Γ", βλέπει ένα επάγγελμα "Γοριλο -εξολοθρευτής - ταχύτητα, αποτελεσματικότητα, οικονομία".

Αμέσως παίρνει τηλέφωνο, δίνει τα αναγκαία στοιχεία και σε ένα τέταρτο χτυπάει την πόρτα του ένας τύπος, ντυμένος με στολή της λεγεώνας των ξένων και εξοπλισμένος με ένα ντουφέκι, ένα δίχτυ και κουβαλώντας και έναν άγριο σκύλο.

- Εσείς με καλέσατε; τον ρωτάει και όταν του απαντάει καταφατικά και του δείχνει τον γορίλα στο δέντρο, ο παράξενος εξολοθρευτής του λέει αργά και παραστατικά:

- Λοιπόν ακούστε πως θα γίνει η δουλειά. Θα ανεβώ στο δέντρο και θα αρχίσω να το τραντάζω δυνατά. Κάποια στιγμή θα χάσει την ισορροπία του ο γορίλας και θα πέσει κάτω. Άμεσα ο καλά εκπαιδευμένος σκύλος θα χιμήξει και θα τον δαγκώσει σε ευαίσθητο σημείο. Τότε εσείς θα ρίξετε το δίκτυ πάνω στον παραλυμένο γορίλα και εγώ θα κατέβω και θα τον δέσω. Και λέγοντας αυτά τα λόγια αρχίζει να σκαρφαλώνει στο δένδρο. Ο άνθρωπός μας, παραξενεμένος του φωνάζει από μακρυά:

- Καλά και το ντουφέκι που χρειάζεται;

Ο εξολοθρευτής, χωρίς να σταματήσει να σκαρφαλώνει, του λέει:

- Κοίτα καμιά φορά, όπως κουνάω το δένδρο, θυμώνει ο γορίλας και κουνάει κι αυτός πιο δυνατά, οπότε είμαι εγώ που πέφτω. Σ' αυτή την περίπτωση πυροβολάς τον σκύλο!

Share on Facebook