Νίκη με κατάθεση ψυχής

Υπάρχουν δύο είδη αγώνων: αυτά που μετρά η τακτική και αυτά που τα παίρνεις με την καρδιά. Και η ιστορική πρώτη νίκη της εθνικής μας, ήρθε με κατάθεση ψυχής από όλους τους διεθνείς. Ήταν συνεπείς στις δηλώσεις τους, ότι θα τα δώσουν όλα. Και η...



τύχη βοηθά και τους ικανούς. Τώρα απέναντι στον Ντιέγκο Μαραντόνα και την σούπερ επιθετική Αργεντινή, θα κυνηγήσουμε την πρόκριση.

Το σχήμα της εθνικής μας αυτή την φορά ήταν ορθολογικότερο, από ό,τι στην πρεμιέρα με τη Νότιο Κορέα και τις τρέλες του Ρεχάγκελ. Ακόμη και με τον Αβραάμ Παπαδόπουλο, για πρώτη φορά λίμπερο στην καριέρα του, γεμίσαμε σωστά όλους τους χώρους, μπροστά από το τέρμα μας, ώστε να δυσκολέψουμε την ανάπτυξη των Νιγηριανών.

Απέναντι μας ο Λάγκερμπακ, επέλεξε να μας χτυπήσει στο αδύνατο στοιχείο μας: την ταχύτητα. Για αυτό στο αρχικό σχήμα βρέθηκε και ο Οντεμβίγκι και ο Ούτσε, αν και ο Σουηδός τεχνικός δεν θέλησε να ρισκάρει από την αρχή και διατήρησε τον Καϊτά στα χαφ, που δίνει βοήθειες ανασταλτικά (περισσότερες από το να έπαιζε ο Ομπάσι).

Και ενώ για 15 λεπτά η ανασταλτική μας λειτουργία, ήταν σωστή, ήρθε η φάση του φάουλ του Ούτσε: κανείς δεν μπόρεσε να πάει πρώτος στο γέμισμα και ακολούθησε το τραγικό λάθος του Τζόρβα (για 2ο συνεχόμενο αγώνα), που χάρισε το γκολ στους Αφρικανούς. Καλύτερα να "μασάς παρά να μιλάς", λέει μια σοφή παροιμία...Από το σημείο αυτό και μετά, επαναλήφθηκε το σκηνικό της αναμέτρησης με τους Ασιάτες: έπρεπε να παίξουμε μπάλλα πια. Αφού πρώτα βρίσκαμε την αυτοκυριαρχία μας...

Δύσκολο όμως. Ο Κυργιάκος κέρδισε μια-δυο κεφαλιές (που τον ξέχασες Οτο με τους Κορεάτες;), όμως έλειψε η κάθετη πάσα στην τελική ενέργεια, για να προβληματίσει την άμυνα των Νιγηριανών. Και φτάνουμε στο 32.

Η πονηριά του Βασίλη Τοροσίδη φέρνει την αποβολή του Καϊτά και την άμεση απάντηση του Ρεχάγκελ με τον Σαμαρά αντί του Πασταθόπουλου. Και όχι στην γραμμή, αλλά κοντά στον Γκέκα. Κυργιάκος και Αβραάμ δεν έχουν πρόβλημα να μαρκάρουν τον Αγιεκμπένι, μοναδικό προωθημένο. Και στο 39 στην πρώτη κάθετη στον Σαλπιγγίδη, χάθηκε η ευκαιρία να ισοφαρίσουμε. Ένα λεπτό μετά πάνω στην γραμμή ο Χαρούνα σταματά τον Σαμαρά από τα 2 μέτρα. Ψάχνουμε το "άστρο του Ρεχάγκελ".

Και το βρήκαμε στο 43 με τον Σαλπιγγίδη. Ιστορικό το πρώτο μας γκολ σε μουντιάλ. Στα αποδυτήρια με το 1-1 και κατάθεση ψυχής και καρδιάς από όλους τους διεθνείς.

Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, φάνηκε πλέον ότι ο Λάγκερμπακ θα είχε δώσει τις κατάλληλες οδηγίες στους παίκτες του, για το πως θα παίξουν με παίκτη λιγότερο, και οι Νιγηριανοί προσαρμόστηκαν. Η δική μας ορμή, όπως ήταν φυσικό δεν είχε την ίδια ένταση, ενώ και ο Σαμαράς, πήγε στα άκρα, και δεν συνέχισε μέσα στην περιοχή. Στο 58 Ενιάμα και Τζόρβας άφησαν με το "αχ" τους φιλάθλους στην εξέδρα. Πρώτα ο Γκέκας, θα την στείλει από τα δύο μέτρα πάνω στον τερματοφύλακα, ενώ στην κόντρα θα μας πιάσουν στον ύπνο. Ο Τζόρβας εξιλεώνεται με μία τρομερή απόκρουση, ενώ ο Ομπάσι στην κενή εστία, την στέλνει άουτ! Τα σχέδια και η τακτική έχουν πάει περίπατο. Το θέμα είναι ποιος το θέλει πιο πολύ αλλά και ποιος έχει τις δυνάμεις για να το κυνηγήσει. Αλλά και την ψυχραιμία. Ο Ενιάμα θα κάνει και αυτός ένα λάθος: μπορεί να σταμάτησε εντυπωσιακά τον Σαμαρά, στο 70 όμως του έφυγε η μπάλα από το σουτ του Τζιόλη και ο Τοροσίδης τον τιμώρησε. Κυνηγήσαμε και το τρίτο γκολ για την ισοβαθμία, φρεσκάροντας την ομάδα και με το Νίνη αντί του Γκέκα.

Όλοι τους ήταν εξαιρετικοί, αλλά να σταθούμε σε δύο για τους οποίους έγινε πολύς λόγος: τον Σαλπιγγίδη και τον Κυργιάκο. Ο πρώτος εκτός από το γκολ της ισοφάρισης, ήταν εξαιρετικός. Όσο για τον Sotiris, πήρε σχεδόν όλες τις κεφαλιές, σε άμυνα και επίθεση. Με τους θηριώδεις Αφρικανούς. Άραγε με τη Νότιο Κορέα, μία κεφαλιά στα τόσα "στημένα" που κερδίσαμε, δεν θα τα είχε καταφέρει; Ελπίζω να μην πληρώσουμε τις "αποκοτιές" της πρεμιέρας...

ΥΓ1 Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, η διαιτησία εξαιρετική.
ΥΓ2 Είναι σίγουρο ότι οι Αργεντινοί προτιμούσαν εμάς να προκριθούμε από τον όμιλο μαζί τους, πριν την έναρξη του μουντιάλ.


theplayer.gr


Share on Facebook