"Σχετικά με τον κ. Λαλιώτη"

"Μην παρεξηγείτε τον τέως υπουργό, ο άνθρωπος έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε διαφορετικό αιώνα. Δεν έχει ακόμη αντιληφθεί πως το Διαδίκτυο μαζικοποίησε τόσο πολύ τη δημοσιογραφία, σε σημείο που πλέον αυτή να μην έχει ανάγκη τους επαγγελματίες για να ασκηθεί. Επί της ουσίας οι επαγγελματίες...



δημοσιογράφοι, που ως γνωστόν δε μπορούν -δεν το επιδιώκουν κιόλας, στην πλειοψηφία τους- να αποφύγουν τη χειραγώγηση, βρίσκονται στη δύση της δραστηριότητάς τους εξαιτίας της ανάπτυξης της τεχνολογίας. Γι αυτό και η τόση αμηχανία τους, σχετικά με τα αναρίθμητα blogs που υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο: ΔΕΝ διαμορφώνουν πλέον τη γνώμη του κοινού εκείνοι που δυνητικά μπορούν να χειραγωγηθούν, καθώς οι πάντες έχουν τη δυνατότητα να είναι δημοσιογράφοι και αρθρογράφοι. Πλέον, σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, μια οποιαδήποτε γνώμη μπορεί να γραφτεί οπουδήποτε και να κάνει το γύρο του κόσμου. Πώς να το αντιληφθεί αυτό ο κ. Λαλιώτης; Σχετικά με τα όσα του καταλογίζονται εγώ δεν έχω να πω κάτι υπέρ του ή κατά του, δεν γνωρίζω συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα ώστε να έχω άποψη. Δεν θα τοποθετηθώ. Θυμάμαι όμως πάρα πολύ καλά (βλέπετε είμαι και 47) ορισμένες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές του, τις οποίες απλώς θα αναφέρω, χωρίς να τις κρίνω: Σε ένα χωράφι στη μέση του πουθενά και χωρίς υποδομή για ο,τιδήποτε ένας παπάς και η αγιαστούρα του, οι κάμερες, ο υπουργός μας, ένα μιστρί, λίγο τσιμέντο και ένα (μοναδικό) τούβλο. Αυτό λεγόταν «εγκαίνια δημόσιου έργου». Κι αφού έψελνε λίγο ο ιερωμένος φορώντας με καμάρι όλα τα εκκλησιαστικά του στολίδια, με την παρουσία διάφορων πολιτευτών και δημαρχαίων ολόγυρα, ο κ. υπουργός ανακοίνωνε με στόμφο: ΚΤΙΖΕΤΑΙ το τάδε έργο, κι ας υπήρχε μπροστά του μόνο ένα ξερό τούβλο και 200 γραμμάρια τσιμέντο. Χρησιμοποιούσε ενεστώτα χρόνο (για τις κάμερες, που θα πήγαιναν την εικόνα σε κάθε σπίτι) αντί να δηλώσει το προφανές «Σήμερα, κάνουμε την αρχή και σε x μήνες ή χρόνια το τάδε δημόσιο έργο θα βρίσκεται στην υπηρεσία του κοινού». Αυτή είναι η πιο έντονη εικόνα που έχω από τον κ. υπουργό, άλλο τίποτε δε θυμάμαι από αυτόν...

Προφανώς δεν υπάρχει και κανένας λόγος, άλλωστε δε θα περάσει και στην Ιστορία.

Γι αυτό λοιπόν μη τον κακολογείτε...



Και για να μη παραπονείται, περί ανωνυμίας, ο άνθρωπος


Υ.Γ. Όσο για τη συμμετοχή του στο Πολυτεχνείο, δεν του χρωστάμε πλέον ως λαός τίποτε γι αυτήν: Τον ανταμείψαμε ηθικά και με το παραπάνω, απόδειξη γι αυτό είναι η μακροχρόνια πολιτική του σταδιοδρομία."

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Share on Facebook