Απάντηση αναγνώστη στον Μάκη για το "Καραγκιόζης'

"Θλίβομαι τόσο πολύ και την ίδια στιγμή χαίρομαι που η επίθεση στο τρωκτικό γίνεται με την "βρισιά" του αγαπημένου ήρωα θεάτρου σκιών, ώστε να μου δώσει την ευκαιρία να διευκρινίσω τι ακριβώς απεικόνιζε.

Ο Καραγκιοζης δεν ήταν ούτε Έλληνας, ούτε Τούρκος, αλλά η ενσάρκωση του ανθρώπου του μόχθου, της δουλειάς, και της φτώχειας που παλεύει να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες της ζωής και την εξουσία, χρησιμοποιώντας το μυαλό του...

Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που η φιγούρα του Καραγκιόζη υπήρξε αγαπητή στον απλό κόσμο, γιατί ταυτιζόταν μαζί του. Ο Σπαθάρης λέει για τον ήρωα του:... ο Καραγκιόζης συμβολίζει τον άνθρωπο που με την εξυπνάδα, την πονηριά και την καπατσοσύνη του καταφέρνει να ξεπερνά κάθε δυσκολία. Είναι αγαθός στο βάθος, καλόκαρδος και αισιόδοξος παρόλα του τα βάσανα.

Πέρα από τη θεατρολογία, τις ιστορίες, τις κοινωνικές αναλύσεις, και τις εθνικές ταυτότητες, σήμερα ο χαρακτηρισμός «καραγκιόζης» χρησιμοποιείται ως βρισιά. Το πώς ακριβώς έγινε αυτή η μετατροπή της έννοιας, δεν το γνωρίζω. Αλλά όπως και να το δει κανείς, σήμερα το να είσαι άνθρωπος του μόχθου, αγαθός καλόκαρδος και αισιόδοξος, μάλλον υποτιμητικό είναι.

Κάποιοι σύγχρονοι Έλληνες δυστυχώς δεν ταυτίζονται με τον Καραγκιόζη του Σπαθάρη, αλλά με τον «καραγκιόζη» της πονηριάς, της λαμογιάς και της κομπίνας, και παίζουν όχι πια στο θέατρο των σκιών, αλλά στις σκιές της ζωής. Γιατί θα φάμε, θα πιούμε, και θα ξαναφάμε και θα ξαναπιούμε και στο τέλος θα κοιμηθούμε χορτάτοι τον ύπνο του δικαίου..

Η φωνή του τρωκτικού βγαίνει απο ανθρώπους του μόχθου ως επι τω πλείστω. Ναι είμαστε ο απλός κόσμος που προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα με τις δυσκολίες της ζωής και την ίδια την εξουσία.

Δεν με πειράζει αν δεν το αναρτήσετε , απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας."

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Share on Facebook