"Ο Λαλιώτης δεν θα έπρεπε να ζητά τη φίμωση των ανώνυμων "
Ο Κώστας Λαλιώτης, ο παλιός ο φίλος, θα έπρεπε να γνωρίζει τούτο: Δεν αρκεί να έχεις δίκιο πρέπει να αγωνίζεσαι για τις μεθόδους που οδηγούν στην κριτική επαλήθευση του δικαίου.
Αυτό σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση και με κανένα πρόσχημα δεν μπορείς να ζητάς τη φίμωση των ιστολογίων, παρ’ όλες τις υπερβολές τους και τα φαιά ολισθήματα κάποιων «φωνών»...
Και είναι φίμωση όταν θεοποιείς την «επωνυμία» και ρίχνεις στην πυρά την «ανωνυμία».
Η ανωνυμία είναι που απελευθερώνει τις φιμωμένες κραυγές της κοινωνίας, που απελευθερώνει άπειρες κριτικές φωνές οι οποίες δεν μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα μέσα σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας των εξουσιών, εκβιασμών και φακελώματος…
Αυτές οι ανώνυμες φωνές έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από τις κριτικές των επωνύμων οι οποίοι άλλα λένε και άλλα εννοούνε, υποκείμενοι σε χίλιες δύο διαπλοκές και πολυεδρικές εξαρτήσεις…
Συνεπώς όποια διαφωνία και αν έχει κανείς με οποιοδήποτε ιστολόγιο, όποια γνώμη και αν έχει και όσο και αν κατρακύλησε σε υπερβολές, ακόμα και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς δεν μπορεί να προτάσσεις ως επιχείρημα κριτικής, ή «επιχείρημα» του δίκιου σου, ότι κρύβεται πίσω από την ανωνυμία…
Υπάρχουν όπλα ΠΟΛΙΤΙΚΑ που πρέπει πρώτα να εξαντληθούν…
Κάθε απειλή, ωστόσο, εναντίον της ανωνυμίας είναι απαράδεκτη και δείχνει εξουσιαστική λογική: Τρομοκράτηση και φίμωση της ανώνυμης άποψης…
ΟΙ «ασθένειες» του ιντερνέτ είναι γνωστές, αποτύπωμα της γενικότερης νοσηρής κοινωνικής, πολιτικής και δημοσιογραφικής κατάστασης.
Δεν είναι χειρότεροι κάποιοι ακραίοι «άρρωστοι» και «προβοκάτορες» του διαδικτύου από τους πολιτικούς, τους αρουραίους σταρ της δημοσιογραφίας και τους ποικίλους «επώνυμους».
Αντίθετα αν δεν υπήρχαν οι «ανώνυμοι» του διαδικτύου η ενημέρωση, η ελεύθερη άποψη και κριτική, οι ανομίες και η διαφθορά της εξουσίες, καθώς και οι αποκαλύψεις τις σαπίλας θα έμεναν επτασφράγιστο βιβλίο…
Υπάρχουν άλλα μέσα να δώσεις τη μάχη και στο ιντερνετ και όχι οι απειλές των επώνυμων εναντίον ανώνυμων…
Οι απειλές υποδηλώνουν φόβο και όχι δύναμη και καθαρότητα, εκφράζουν τη φιλοσοφία της εξουσίας των «επωνύμων» η οποία δεν θέλει να χάσει τα εξουσιαστικά της μονοπώλια και αποζητά ΠΑΝΤΑ τη ΦΙΜΩΣΗ κάθε ενοχλητικής φωνής.
Και μια γενικότερη πολιτική ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Πολιτικά Κώστα Λαλιώτη είσαι ένοχος διότι στήριξες και από κυβερνητικές θέσεις το καθεστώς (και τις πολιτικές του) της σαπίλας και της λαμογιάς.
Αυτή είναι μεγαλύτερη ευθύνη και ΟΧΙ αν έχουν παραμείνει τα χέρια σου καθαρά.
Και όταν σου λέει ο «αναγνώστης» ότι χάθηκες, την πολιτική σου ευθύνη επικαλείται, έστω κατά τρόπο αδέξιο και (θα το δεχτώ) συκοφαντικό…
Παραπέμπουμε και στο παρακάτω λινκ που αναλύουμε διεξοδικά όλα τα νοσήματα, αλλά και τη δυναμική των ιστολογίων:
Οι θρήνοι για την μπλογκόσφαιρα
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3607
Θα παραθέσουμε ένα κείμενό μας για την ανωνυμία.
Η συζήτηση για την ΑΝΩΝΥΜΙΑ
Ξαφνικά κάποιοι άρχισαν να μας παραδίδουν ηθικά μαθήματα για το «κακό» της «ανωνυμίας».
Η συζήτηση γι’ αυτό το ζήτημα έχει αρχίσει εδώ και χρόνια στα ελληνικά ιστολόγια, αλλά κάποιοι «ξύπνησαν» τώρα για ηθική κατήχηση, παρακάμπτοντας την πλούσια συζήτηση που έχει αναπτυχθεί, καθώς και τα σοβαρά επιχειρήματα..
Έτσι γίνεται πάντα με όσους σαν μόνη πραγματικότητα αναγνωρίζουν το εγώ τους…
Πλην λίγες μέρες αναδημοσιεύσαμε κάποιες απόψεις μας γι’ αυτό το ζήτημα.
Δύο παλιά κείμενά μας:
α). «Η Ανωνυμία απελευθερώνει τις ιδέες και δεν αποτελεί μέσον τρομοκρατίας των ιδεών»
β). «ΟΧΙ στη θεοποίηση των Μπλόγκερς. Μια εικονική πραγματικότητα που παίζονται πολλά παιχνίδια».
Περιέχονται, ήδη σε αυτή τη συζήτηση.
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=21281#21281
Θα αναδημοσιεύσουμε άλλα δύο.
Γραμμένα το Φεβρουάριο του 2008.
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=15570#15570
Ελευθερία της έκφρασης
και η ανωνυμία
Στο όνομα της «ελευθερίας» έχουν διαπραχτεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Στο όνομα της «ελευθερίας της «έκφρασης» επιβλήθηκε το «τέρας» τα σημερινής πληροφορικής παραπληροφόρησης. Στο όνομα της «ελευθερίας της έκφρασης» χειραγωγούνται σήμερα τα πάντα και επιβάλλεται ο αυτοκρατορικός ιμπεριαλιστικός εφιάλτης που απειλεί με αποδόμηση τη συνοχή της σκέψης, και αυτούς ακόμα τους μηχανισμούς της λογικής.
Δεν αποτελεί, συνεπώς, αυτή η έννοια μαγική πανάκεια. Είναι ένα αφηρημένο σχήμα που μέσα σε αυτό χωράνε τα πάντα και το περιεχόμενό του γεμίζει από τις ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ κοινωνικές σχέσεις που κυριαρχούν. Η «ελευθερία της έκφρασης» σήμερα αποτελεί το συνώνυμο της «ελευθερίας της αγοράς». Είναι «ελευθερία» των τιμών και των συναλλαγών, είναι η «ελευθερία» για την «ανελευθερία» των κοινωνιών, για την ΥΠΟΤΑΓΗ των λαών στη «φιλοσοφία» και τα πρότυπα της ασύδοτης αγοράς.
Και είναι γνωστό ότι όσο πιο «ελεύθερη» είναι αγορά τόσο περισσότερο σκλάβοι είναι οι άνθρωποι. Όσο πιο «ελεύθερη» είναι η αγοραία «ελευθερία έκφρασης» τόσο χειραγωγούμενες είναι οι Ιδέες και η έκφρασή τους.
Η τεχνολογική πρόοδος οδηγεί προς δύο αντίθετες κατευθύνσεις: ή στην υποταγή του ανθρώπου στα πράγματα και στην τεχνολογία ή στην απελευθέρωσή του από τα πράγματα και την τεχνολογία. Εξαρτάται από ΠΟΙΟΥΣ και ΠΩΣ χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης.
Και εδώ φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα. Από ποιους και πώς χρησιμοποιείται σήμερα η πληροφορική και το ΙΝΤΕΡΝΕΤ; Η απάντηση είναι εύκολη, αλλά δεν την κατανοούμε πάντα σε όλο το βάθος. Τα επιτεύγματα της επιστήμης και της πληροφορικής χρησιμοποιούνται σήμερα για την πλήρη καθυπόταξη και τον ολοκληρωτικό έλεγχο και αλλοτρίωση του ανθρώπου.
Ο διαδυκτιακός «διάλογος» είναι υποταγμένος πλήρως στις δυνάμεις της κυρίαρχης αγοράς και ψυχολογίας. Γι αυτό και οι σοβαροί πολιτικοί ή πνευματικοί διάλογοι δεν έχουν «ακροαματικότητα» και δεν είναι ελκυστικοί στην αγοραία ψυχολογία. Αυτό που ελκύει είναι η «μονομαχία» και η ναρκισσιστική «άποψη» και «νεύρωση» των ατομικοτήτων, ο πνευματικός χουλιγκανισμός. Ο διαδυκτιακός χώρος είναι πλήρως προσαρμοσμένος και αναπαράγει τη «φιλοσοφία» και τα «πρότυπα» του τηλεθεάματος. Ελέγχεται και χειραγωγείται από αυτή την
«τηλεοπτική ιδεολογία
Φυσικά το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, όπως και κάθε τεχνολογικό επίτευγμα πρέπει να χρησιμοποιηθούν και από οργανωμένες συλλογικότητας για την προαγωγή της σκέψης, για την σωστή ενημέρωση, ΚΟΝΤΡΑ στον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με τους όρους και τους κανόνες του παιχνιδιού των κυρίαρχων δομών εξουσίας. Δεν μπορεί να γίνει με την ΥΠΟΤΑΓΗ στο κατώτατο παρανομαστή της συνείδησης, στα κλισέ της διασπασμένης και αλλοτριωμένης σκέψης που μας επιβάλλουν. Δεν μπορεί να γίνει με την πολτοποίηση των ιδεών και του διαλόγου, στο όνομα μιας ψεύτικης και εικονικής ελευθερίας του λόγου. Οι διαδυκτιακοί χώροι κατά κανόνα δολοφονούν τη σκέψη, αποδομούν τους μηχανισμούς της, κατασκευάζουν μια νεολαία που ικανοποιείται με την «ατάκα» και τους «εξυπνακισμούς» και απωθείται από τη μελέτη και την πειθαρχεία που απαιτείται για να σκέφτεσαι. Γι αυτό και οι χώροι αυτοί έχουν γεμίσει προβοκάτορες και έμμισθους. Ο ρόλος τους είναι να μην επιτρέπουν συλλογισμούς, να ερεθίζουν την ποδοσφαιροποίηση του «διαλόγου, να καταστρέφουν τη διαλεκτική της σκέψης.
Πρέπει να αντισταθούμε σε όλα αυτά, όχι όμως με το να υποκλιθούμε στη λογική τους.
Μια σημαντική μορφή αντίστασης είναι το «κίνημα των Μπλόκερς»!!!!
Ανεξάρτητα από τις ατέλειες της «παιδικής αρρώστιας» αυτού του κινήματος και τα αναπόφευκτα κρούσματα της διαστροφής ορισμένων, το «κίνημα των μπλόκερς» είναι η μόνη βάση ιντερνετικής αντίστασης στον αυτοκρατορικό ολοκληρωτισμό, το θεμέλιο για μια πραγματική εναλλακτική ενημέρωση, η μαγιά οικοδόμησης λαϊκών, εναλλακτικών, αμεσοδημοκρατικών μορφών εξουσίας.
Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή, σε σπαργανώδη κατάσταση. Από δω απορρέουν και οι «παιδικές ασθένειες», οι συγχύσεις και κυρίως οι «αντιγραφές» μεθόδων της εξουσίας. Είναι αναπόφευκτο να αναπαράγουμε αυτό που υπάρχει και κυριαρχεί, αυτό που πρέπει να κτυπηθεί και να κατεδαφιστεί. Και πάνω σε αυτή τη σύγχυση πρέπει οι Μπολόκερς να δώσουν μεγάλη μάχη. Πρέπει να επιβάλλουν οι ίδιοι (το κίνημα μπλόγκερς) το ήθος της ανατρεπτικής λογικής και των μεγάλων ανθρώπινων αξιών. Να επιβάλλουν τους όρους του πραγματικού διαλόγου, τις πρακτικές αφύπνισης της ανθρώπινης προσωπικότητας και απελευθέρωσής της από τα ιδεολογικά και ηθικά δεσμά του συστήματος.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ στοιχείο αυτού του «Κινήματος» είναι η ανωνυμία!!!
Οι καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις αιχμαλωτίζουν σε τέτοιο βαθμό τον άνθρωπο που δεν είναι ελεύθερος να εκφραστεί. Δέχεται ποικίλους εκβιασμούς στην καθημερινή του ζωή, βρίσκεται εγκλωβισμένος σε πολυεδρικές μορφές ομηριών που δεν μπορεί επώνυμα να εκφραστεί στο ελάχιστο. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που διαλέγουν το δρόμο του «επαγγελματία επαναστάτης», το δρόμο των ρήξεων χωρίς να φοβούνται το προσωπικό κόστος. Οι μεγάλες στρατιές των ανθρώπων δεν είναι ΠΟΤΕ δυνατόν να επιλέξουν το δρόμο του «μοναχικού καβαλάρη». Και είναι αυτές οι «στρατιές» που πρέπει να μπουν στο δρόμο του αγώνα και να συμμετάσχουν ενεργά στη διαμόρφωση της συλλογικής δράσης. Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ είναι το μέσον γι αυτή τη μαζική απελευθερωτική λειτουργία.
ΚΑΙ σε αυτή την ανωνυμία βρίσκεται η μεγάλη δύναμη του κινήματος των μπλόγκερ…
Περί ανωνυμίας
Αναμφίβολα η ανωνυμία γίνεται και η «κουκούλα» διαστροφικών μορφών βίας και σήψης. Αυτά όμως δεν οφείλονται στην ανωνυμία, αλλά στο σύστημα που τα παράγει και κυριαρχούν στην κοινωνική ζωή με τις λεπτοδουλεμένες «μάσκες» της εξουσιαστικής «νομιμότητας» και καθεστωτικής ιεραρχίας.
Τέτοιου είδους «κουκουλοφόροι» πρέπει ασφαλώς να καταπολεμούνται ανελέητα. Και όσο η σήψη ενός συστήματος θα βαθαίνει τόσο και θα πολλαπλασιάζονται αυτά τα κρούσματα των «διαστροφών» είτε ανώνυμα, είτε καλυμμένα με δομές και πρόσωπα (επώνυμα) της εξουσίας.
Εξάλλου, όταν μιλούμε για ανωνυμία, δεν εννοούμε τη Βαβυλωνία της «ανωνυμίας», αλλά την αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων, την Ενημέρωση εκ των κάτω. Και αυτά έχουν ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα. Η αστυνομική ταυτότητα αποκρύπτεται. Η ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα (η αντίληψη και η άποψη) αποτελούν συστατικό στοιχείο και της Ενημέρωσης και του διαλόγου. Αποτελούν την «εξουσία» των ιδεών και όχι την εξουσία των «εκλεκτών» (επώνυμων). Και είναι βασικό αυτό γιατί ΠΟΤΕ δεν μπορεί να γίνει «επώνυμος» εκείνος που συγκρούεται ανελέητα με τις δομές της κυρίαρχης εξουσίας. Γνωρίζουμε ότι οι ενοχλητικές και ανατρεπτικές ιδέες εξορίζονται από τους καθεστωτικούς μηχανισμούς. Σήμερα φιμώνονται κυριολεκτικά. Η διαλεκτική συνεπώς της ανωνυμίας με ταυτότητα (ιδεολογική και πολιτική) υπονομεύει τη δικτατορία της ιεραρχίας των επώνυμων, δηλαδή τη δικτατορία των «εκλεκτών» του συστήματος.
Θα μπορούσαμε, συνεπώς, να σχηματοποιήσουμε την επαναστατική πράξη της ανωνυμίας ως εξής:
Αντικαθιστώ την κοινωνική μελαγχολία με το θάρρος της άποψης, την αμφιβολία με τη βεβαιότητα της σύγκρουσης Ιδεών, την απελπισία του σήμερα με την ελπίδα του αύριο, τις διαστροφές της «κουκούλας» με το ΗΘΟΣ, το σκεπτικισμό με την πίστη σε οράματα, τις σοφιστείες με την ψυχρότητα της ηρεμίας, τα κλαψιάρικα ουρλιαχτά με τη νηφάλια τεκμηρίωση, την έπαρση με την ταπεινοφροσύνη…
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
http://www.resaltomag.gr
Share on Facebook
