"Έτσι γνώρισα τον Σωκράτη πριν 17 χρόνια"

Πέρασα ένα εφιαλτικό Σαββατοκύριακο. Κλεισμένος στο σπίτι με πολλές οικογενειακές υποχρεώσεις. Δεν είχα διάθεση για πολλά. Και αυτό διότι κάτι με έτρωγε μέσα μου. Παρά το γεγονός ότι οι μέρες ήταν ιδανικές για χαλάρωση και μπάνιο, το ένστικτό μου ήταν σκοτεινό. Χωρίς λόγο... Σήμερα ξύπνησα απότομα. Με αναπάντητες κλήσεις στο κινητό μου από νωρίς το πρωί. Αμέσως...

κατάλαβα ότι κάτι είχε συμβεί. Το ένστικτό μου; Ποιος ξέρει. Ανοίγω την τηλεόραση και διαβάζω τους τίτλους. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Θεωρώ ότι έχει γίνει λάθος. «Νεκρός ο Σωκράτης Γκιόλιας από συμβόλαιο θανάτου». Παγώνω και σκέφτομαι την γυναίκα του και τον μπέμπη του, μόλις δύο ετών. Επικοινωνώ με κοινούς φίλους. Είναι όλοι σοκαρισμένοι. Δεν μπορούν να το πιστέψουν. Ο «Σωκ» όπως τον αποκαλούσα όλα αυτά τα χρόνια που μοιραζόμασταν το ίδιο γραφείο, είναι νεκρός. Σαστίζω.
Δεν γουστάρω να κάνω επικήδειο στον Σωκράτη. Ούτε να γράψω για το πόσο καλός άνθρωπος ή συνάδελφος ήταν. Θα γράψω κάτι που για μένα παρά τις όποιες κόντρες είχαμε μέσα στα χρόνια, ήταν το πιο σημαντικό. Σημαντικό για την ανθρωπιά του και τον αλτρουισμό του. Γιατί μπορεί να ήταν πείσμων και εγωιστής αλλά είχε μέσα του έντονο το αίσθημα του δικαίου.
Ήταν 1993-94 και δουλεύουμε μαζί στο Star. Κυκλοφορούσαμε και οι δύο με μηχανάκια. Παπάκια των 50 κυβικών. Με αυτά κυκλοφορούμε, με αυτά πηγαίνουμε στο ρεπορτάζ. Γι αυτά συζητάγαμε. Είμαστε σκάρτα 20 και οι δύο. Εκείνος κολλημένος με τον στίβο να γράφει συνεχώς σε χαρτιά και να τα στέλνει με φαξ στις εφημερίδες και εγώ μόλις έχω κατέβει από την Αλεξανδρούπολη στην Αθήνα για να ακολουθήσω το όνειρό μου, την δημοσιογραφία αλλά και να πειραματιστώ με τις εκατοντάδες γυναίκες που ζουν στην Αθήνα. Συνεχώς μου έκανε παρατηρήσεις για τις επιλογές μου και τους πειραματισμούς μου και έλεγε «Άστα αυτά. Να κοιτάξεις να παντρευτείς μικρός και να κάνεις παιδιά». Με πρόλαβε και απέκτησε παιδάκι πρώτος.
Κάποια στιγμή μετά από μήνες τελειώνουμε την δουλειά και κατεβαίνουμε μαζί στο σημείο που έχουμε κλειδώσει τα παπάκια μας. Διαπιστώνω ότι το δικό μου δεν είναι στο σημείο που το είχα αφήσει. Μου το είχαν κλέψει. Αμέσως ο Σωκράτης επειδή γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι το μέσο για μένα, μου λέει να μην στεναχωριέμαι και αμέσως με μεταφέρει σπίτι. Την επομένη μού δίνει το μηχανάκι του για όσες μέρες χρειαστεί και εκείνος κυκλοφορεί με την συγκοινωνία. «Μην ανησυχείς. Εγώ μεγάλωσα στην Αθήνα και γνωρίζω πώς να έρθω στον Ταύρο. Εσύ έχεις μάθει μια διαδρομή μόνο με το μηχανάκι». Η διευκόλυνση διήρκησε περίπου δύο μήνες. Και αυτό διότι μετά πήρα δάνειο και με δόσεις αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο. Έτσι λειτουργούσε ο Σωκράτης. Στεκόταν δίπλα σου όταν είχες ανάγκη.
Θ’ ανταμωθούμε ξανά «Σώκ». Το νου σου!

http://www.gossip-tv.gr/story/47820/nasos-goumenides-etsi-gnorisa-ton-sokrate-prin-17-khroniaShare on Facebook