"Φόρος τιμής για 2 ανθρώπους που αγάπησα"

Πρίν λίγα χρόνια (Μαΐος 2007), έχασα ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο! Ήταν πιο πάνω από την μάνα μου και πιο κάτω από τον Θεό και την Παναγία! Ήταν η γιαγιά μου,... η Άννη(Άννα Ανδρονικίδου). Ακριβώς τον επόμενο χρόνο (Ιανουάριος 2008) ο παππούς μου, Πάντζος (Παναγιώτης Ανδρονικίδης) στην ονομαστική μου εορτή (1 Ιανουαρίου) , μου έκανε ένα δώρο προτόγνωρο για μένα, ταξίδεψε στην γειτονιά των αγγέλων. Ίσως πήγε να σταθεί πάλι δίπλα στην γυναίκα του την Άννη όπως και σε αυτόν τον κόσμο.... Γεννημένοι στο Καζαχστάν, από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο (Καρς από γιαγιά και Τραπεζούντα από παππού). Παντρευτήκανε και ήρθανε στην Ελλάδα αφού γέννησαν στην Καζαχστάν, την μητέρα μου και την θεία μου! Ώς πρόσφυγες και αυτοί το 1966 ήρθανε στην Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη(Εύοσμο)..Μείνανε κάποια χρόνια εκεί με ταλαιπωρίες και ύστερα κατέβηκαν Αθήνα(Λαύριο). Εκεί γεννήθηκε το τρίτο τους παιδί, η θεία μου! Από κεί πάλι έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στις Αχαρνές(Μενίδι) όπου και έχτισαν ένα παράνομο σπίτι που το πρωί το γκέμιζε το κράτος και το βράδυ ο παπούς μου το έχτιζε μέχρι που γεννήθηκε ο Θείος μου και επιτέλους, τους λυπηθήκανε και τους αφήσανε να ζήσουν σε αυτό το φτωχικό! Τα χρόνια περνούσανε δύσκολα............νιώσανε τον ρατσισμό...... δυσκολίες τότε τις εποχής............................................................................................................... ............................................................................................. Σε αυτούς του ταλαίπωρους ανθρώπους δεν μπορώ να μείνω άπραγος! Το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να πώ σε κάποιους ανθρώπους ότι είχα ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΓΙΑ με όλη την έννοια! Δεν μπορώ να μην πώ ότι η γιαγιά μου αν και ανάπηρη (ρευματοηδής αρθρίτιδα, παραμορφωτική) με έμαθε τί θα πούν ΑΞΙΕΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΤΙΜΗ.... Δεν γίνεται να μην πώ πόσο καλός, σωστός και έντιμος πολίτης έγινα με τις συμβουλές του παππού μου(Εγκεφαλικό)... Δεν μπορώ να μην πώ ότι αν και φτωχοί, ΠΟΤΕ δεν κλέψανε, ποτέ δεν κοροϊδέψανε τον συνάνθρωπό τους! Έμαθα να μαγειρέυω με την γιαγιά μου στο αναπηρικό καροτσάκι κι εγώ να της φτιάχνω να τρώει, να την κάνω μπάνιο, να της αλλάζω ρούχα..... Στον παππού μου (ψαράς ήταν) να τον βοηθάω να καθαρίσεÎ! ¹ τα δίχτυα του για να πέρνω τότε, 100 δραχμές!!! Από εδώ θέλω να τους ευχαριστήσω ΓΙΑ ΟΛΑ!!! Τους αγαπώ και ξέρω ότι μας βλέπουν από εκεί πάνω και είναι στο πλευρό μας!! :) ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΩΣ ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ

Share on Facebook