"Να καεί να καεί.. και μετά τι?"

"Θα ήθελα να σταθώ στο σύνθημα που κυριαρχεί στις διαδηλώσεις - πορείες τον τελευταίο καιρό. Το γνωστό σε όλους πια "να καεί να καεί, το μπ@#έλο η βουλή". Αλήθεια αυτό είναι το σύνθημα το οποίο μας εκφράζει?... Αυτό επιθυμούμε όλοι όσοι έχουμε αγανακτήσει από την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας? Να καεί το κτίριο της βουλής?
Άμα αυτό θέλουμε δεν είναι και τόσο δύσκολο. Πάρτε όλοι, όσοι φωνάζετε το συγκεκριμένο σύνθημα, από μια μολότοφ μαζί σας και θα καεί στα σίγουρα. Αλλά και να καεί τι έγινε?

Όταν σε άλλες εποχές λαικής αντίδρασης ο κόσμος φώναζε "ψωμί, παιδεία, ελευθερία", εμείς σήμερα φωνάζουμε να καεί το μπουρδέλο. Που δεν υπάρχει αμφιβολία βέβαια ότι αυτό έχει γίνει η βουλή σήμερα. Αλλά όλο αυτό το σκηνικό φανερώνει και το πόσο έχει βαλτώσει η σκέψη μας πια. Δεν μπορούμε ούτε να συνηδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που λείπει από τη ζωή μας, τι επιθυμούμε, τι ονειρευόμαστε για το μέλλον της χώρας μας και του τόπου μας, γιατί αγωνιζόμαστε.

Επηρεαστήκαμε τόσο σαν λαός από τη σαπίλα γύρω μας που πλέον έχουμε γίνει ένα με το σάπιο σύστημα, στο οποίο προσπαθούμε να αντιδράσουμε. Γίναμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (θέλοντας και μη) τηλεθεατές μεσημεριανών, στημένων πολιτικών εκπομπών με προσυμφωνημένες ερωτήσεις και απαντήσεις, πράσινοι, μπλε, ακόλουθοι δήθεν αριστερών κομμάτων που μας είπαν από παλιά ότι εκφράζουν την αντίδραση και επιθυμούν ένα καλύτερο αύριο για τον λαό. Χωρίς όμως να έχουμε δει να κάνουν το οτιδήποτε για να το επιτύχουν. Το μόνο που κατάφεραν είναι να κάνουν ένα πλήθος κόσμου να φωνάξει συντονισμένα μέσα στην ψυχολογία του όχλου "να καεί το μπουρδέλο η βουλή". Αλλά παρόλα αυτά να μην το κάνουν ούτε αυτό, ενώ είναι χιλιάδες εκεί(πάλι καλά..?). Ποιος να τη βάλει τη φωτιά δηλαδή? Ο Θεός ή ο Παπανδρέου από μέσα?

Στην επόμενη μαζική διαδήλωση που θα γίνει στην Αθήνα λοιπόν θα προτιμούσα τα αριστερά κόμματα, που έχουν καπιλευτεί έτσι κι αλλιώς πλέον τις κινητοποιήσεις του κόσμου και τον καθοδηγούν τι θα φωνάξει, να πουν κάτι πολύ πιο απλό. Κάτι που μπορεί να μη βγάζει τόσο ρυθμό, να μη θυμίζει ποδοσφαιρικό σύνθημα, αλλά να προκαλέσει μια ρίγη σε όσους θα το ακούσουν. Είναι πολύ πιο έντονο το συναίσθημα που θα βγάλει μια πορεία χιλιάδων ατόμων που ίσως φωνάζει απλά και κοφτά "ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ", παρά το ρυθμικό σύνθημα που ηχεί καλύτερα στα αυτιά μας. Μια πορεία δεν πρέπει να ηχεί ευχάριστα. Πρέπει να προκαλεί συναίσθημα μήπως και ευαισθητοποιήσει κάποιον. Και σίγουρα δεν πρέπει να έχει χαρούμενο κλίμα τζερτζελέ, γιατί μόνο για γλέντια δεν είμαστε.

Όλα αυτά βέβαια στα πλαίσια του τι μπορεί να προσφέρει μια πορεία. Γιατί ουσιαστικές αλλαγές δεν έχουμε δει να συμβαίνουν τόσα χρόνια γύρω μας με τις πορείες. Το τι παίρνουμε δεν χωράει αμφιβολία πως είναι αυτό που μας αξίζει σαν σύνολο. Και το σύνολο αλλάζει αλλάζοντας μία μία τις μονάδες του, όχι φωνάζοντας "άλλαξε" αλά Uri Geller. Όταν χαμογελάσεις αύριο στον τύπο που παραλίγο να σε τρακάρει αυτός θα χαμογελάσει σε κάποιον άλλον μετά. Όπως ακριβώς θα συμβεί και αν απλά τον χαιρετήσεις με τη γνωστή μούτζα και την πιο γνωστή προσφώνηση."
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ


Share on Facebook