Φαν Πέρσι: "Τα παιδιά θα μεγαλώνουν με τα δικά μας ονόματα"

Υπάρχει μια τεράστια αφίσα στο σπίτι του Φαν Πέρσι που θα είναι η έμπνευσή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κυριακής τελικό. Από την παιδική του ηλικία είχε έναν ήρωα, τον Ντιέγκο Μαραντόνα που...




με χαρά σηκώνει το Παγκοσμίο Κύπελλο για την Αργεντινή το 1986. Τότε ήταν μόλις δύο ετών, οπότε ήταν πολύ μικρός για να θυμάται τη στιγμή αυτή.

Αλλά ο Ολλανδός επιθετικός έχει παρακολουθήσει αμέτρητες φορές τη στιγμή αυτή και ομολόγησε ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο γι αυτόν και του "Οράνιε" είναι στόχος ζωής! Άλλωστε απέχουν μόλις 90 λεπτά μακριά από τη δόξα μετά τη νίκη με 3-2 επί της Ουρουγουάης στο ημιτελικό της Τρίτης.

Το αστέρι της Αρσεναλ παραδέχθηκε:

"Μόλις είδα το βίντεο του Μαραντόνα αν σηκώνει το τρόπαιο και να κλαίει όταν ήμουν παιδί, η εικόνα αυτή μου 'καρφώθηκε' στο μυαλό. Δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές έχω παρακολουθήσει το video. Πάντα ήθελα να παίξω σε ένα τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, ακόμα και τότε που ήμουν ένα μικρό παιδί. Ακόμα και τώρα έχω μια πραγματικά μεγάλη εικόνα του Μαραντόνα στον τοίχο στο σπίτι.

Αν κερδίσουμε, θα ήθελα την ίδια εικόνα με μένα και το Παγκόσμιο Κύπελλο, και ελπίζω να έχω σκόραρει."


Στην Αφρική του δώθηκε η ευκαιρία να συναντήσει το μεγάλο του είδωλο. Τι είπε γι αυτό σχετικά;

"Ναι, θα ήθελα πάρα πολύ να τον γνώριζα εδώ, αλλά δεν έτυχε να τον συναντήσω. Μπορούσα βέβαια να πάω, αλλά και έτσι αν ήταν ίσως θα ήμουν πολύ ντροπαλός για να πω κάτι μαζί του ούτως ή άλλως.

Αλλά είμαι ενθουσιασμένος που έχω φθάσει στον τελικό. Πάντα σήμαινε περισσότερα για μένα από οτιδήποτε άλλο. Στο μυαλό μου, μερικές από τις καλύτερες στιγμές του ποδοσφαίρου έχουν έρθει σε τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τώρα είμαι εκεί και στο μυαλό μου θέλω απλώς να προσθέσω άλλη μία.

Για να είμαι ειλικρινής, είναι πραγματικά ένα περίεργο συναίσθημα. Δεν το έχω συνηδειτοποιήσει ακόμα. Έχω συνηθίσει να παρακολουθώ άλλες ομάδες σε αυτά τα παιχνίδια και τώρα είμαι μέσα σε αυτό εγώ. Είναι ένα φανταστικό συναίσθημα."


Οι Ολλανδοί είχαν την τάση να αυτοκαταστρέφονται στο τουρνουά, όπως αυτό, ή να παρασύρονται από τη δική τους λάμψη. Αλλά ο Φαν Πέρσι λέει ότι δεν θα συμβεί αυτή τη φορά.

Οι ομάδες της Ολλανδίας το 1974 και το 1978 έφτασαν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά έχασαν από Δυτική Γερμανία και την Αργεντινή, αντίστοιχα.

Ο Φαν Πέρσι τόνισε:

"Δεν ξέρω για τις προηγούμενες ομάδες, αλλά αυτό που ξέρω για αυτή την ομάδα είναι ότι είναι απίστευτο. Αν βάλετε μια κάμερα μέσα στο ξενοδοχείο μας θα μας δουν να παίζουμε πινγκ-πονγκ, τα αστεία, τα τραπουλόχαρτα, όλοι μιλούν μεταξύ τους, πράγμα σημαντικό για την επίτευξη κάποιων πραγμάτων.

Όταν έχεις μια ομάδα παικτών, όπου οι μισοί δεν μιλάνε ο ένας στον άλλο, ή δεν του αρέσει κάποιος ή ένας παίκτης δεν είναι ευχαριστημένος με τους στόχους και το παιχνίδι της ομάδας, τότε η ομάδα αυτή δεν πάει πουθενά.

Όταν με την Ουρουγουάη δεχθήκαμε δεύτερο γκολ και έγινε το 3-2 λίγα λεπτά πριν από το τέλος, όλοι επέστρεψαν να το υπερασπιστούν. Κανένας δεν είπε στον άλλον για να το κάνουν, το έκαναν όλοι μόνοι τους. Αυτό δείχνει την ψυχική δύναμη και πόσο το θέλαμε. Το κλίμα στην ομάδα είναι τέλειο.

Είναι ευκαιρία να καταπολεμήσουμε τις μεγάλες γενιές του 1974 και του 1978. Cruyff, Neeskens, Jansen - όλοι είναι μύθοι. Έχουμε μεγαλώσει με τα ονόματα αυτά. Μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα πιο πάνω και στο μέλλον τα παιδιά να μεγαλώνουν με τα δικά μας ονόματα. Αν κερδίσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά, θα είναι απίστευτο διότι, βασικά, σημαίνει ότι έχουμε κάνει περισσότερα από αυτούς."

todekari.blogspot.com

Share on Facebook