"Ονομάζομαι Μιχάλης A. Γεννήθηκα σε παραμεθόριο νησί,στο οποίο εως τώρα "ανθούσε"
και άκμασε ο τουρισμός.Πτυχιούχος ΤΕΙ Αθήνας, υπηρέτησα την μαμα πατρίδα 18 μήνες,
προσπάθησα,να κάνω δικιά μου δουλεία στο νησί μου.Το πέτυχα. Μετά δούλευα και του
πατέρα μου που είχε μια μικρή επιχειρησή και όλα πήγαιναν ρολόι.Εως ότου ηρθε
το κύμα της κατηφόρας μου, που με παρασυρε (λογο συγκυριών θα έλεγα...
είναι μεγάλο θέμα για να το αναπτύξω-)λόγο και της μη υποστήριξης της Ελλάδας
στους πολίτες, και του τουρισμού κτλ.Έτσι αποφάσισα να πάω σε ΞΕΝΗ χώρα,
εκτός Ευρώπης(Αυστραλία).Δεν ένοιωσα (εαν το πιστεύετε) Ξένος.Μετά πήγα σε
άλλη Ξένη χώρα εντός Ευρώπης,(Αγγλία).Το ίδιο και εκεί.Μετά πήγα σε τρίτη Ξένη
χώρα,(Σουηδία). Το ίδιο και εκεί.Το διάστημα που έμεινα σε αυτές τις χώρες
ήταν λιγότερο από 1 χρόνο αντίστοιχα, (ο λόγος ήταν οτι είχα ευκαιριές και περίμενα
την καλύτερη)και τελικά το πέτυχα στην τέταρτη χώρα την Κύπρο.
Εκει έμεινα 5 ολόκληρα χρόνια.Είχα την δουλειά μου' βάση του πτυχίου μου,
είχα καλές αποδοχές,ήμουν ο κύριος Μ., ζούσα σε ωραίο σπίτι, έκανα ταξίδια
2 φορες το χρόνο (εκτος τα επαγγελματικά), είχα κάνει την ζωή μου όπως την ονειρευόμουν.
Και για οικογενειακούς λόγους ξαναγύρισα στην Ελλάδα στο νησί μου εδώ και
4 περίπου χρόνια.Δεν αξιοποιώ το πτυχίο μου, δεν έχω καλές αποδοχές,
είμαι ένας πολίτης Χ, ενας αριθμός ΑΦΜ 0********)για τους φόρους,
δεν μπορώ να καταφέρω να μείνω σε δικό μου σπίτι,και δεν συζητώ για ταξίδια.
Μετάνοιωσα πικρά που γύρισα (αλλά έπρεπε...).Σε κάθε ΞΕΝΗ χώρα,
τη κάθε περίοδο παραμονής μου εκεί, είχα τόσες ευκαιρίες που σε όλη μου την
ζωή στην Ελλάδα δεν είχα.Πλησιάζω τα 40.Ξυπνάω με πίκρα αλλά και ελπίδα
συνάμα για τα νέα παιδιά και για κάθε νομοταγή, φιλότιμο, αξιοπρεπή, συμπολίτη
που προσπαθεί και ελπίζει!
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΑΝΝΑ"
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Share on Facebook