"Αυτό το μεγαλείο ψυχής, αυτός ο άνθρωπος δεν θα πεθάνει ποτέ"

"Όταν η φράση «Αμάν ρε παιδια…» έβγαινε από το στόμα του Σωκ όπως τον λέγαμε «εμείς» στην Κοντωνή, στην Παύλου Μελά, στην Κάντζα, στη Λεχουρίτου και στην Λεωνάρδου σήμαινε ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει. Μόνο τότε. Αλλά ήταν μόνο μια φράση που κι ο ίδιος ο Σωκράτης γνώριζε πως μόλις θα ξεστομίσει θα σημάνει συναγερμός και όλα θα έμπαιναν στη θέση τους. Είχε μάθει το κουμπί του καθενός και εμείς το δικό του. Δεν κράταγε ποτέ κακία σε κανέναν. Δεν αδικούσε κανέναν. Παρόλο που...
στο «Παρατηρητήριό του» όπως λέγαμε το γραφείο του στο υπόγειο του Αλτερ, έμπαιναν όλοι και έκαναν τα παράπονά τους. Για το ωράριο, για τα θέματα, για τις άδειες, για τις βάρδιες. Α ρε Σωκ τι έχεις ακούσει κι εσύ… Αλλά με ένα μαγικό τρόπο κατάφερνες να κρατάς ενωμένους 15 ανθρώπους, την ομάδα μας, και όλοι να δουλεύουμε για ένα κοινό σκοπό. Την έρευνα και την αποκάλυψη. Εσύ μας έμαθες στις «δυσκολίες» του ρεπορτάζ και στα μεγαθήρια που μας απειλούσαν να απαντάμε με γέλιο και ακόμα πιο βαθιά έρευνα. Το να έχεις τον Γκιόλια δάσκαλο σημαίνει πως όταν έχεις στοιχεία τα βγάζεις και δεν ενημερώνεις κανέναν. Όταν οι άλλοι είχαν αποκαλυπτικά στοιχεία και τα κρατάγανε στο αρχείο ή στα συρτάρια τους, ο Γκιόλιας τα μοίραζε στα τσακάλια του για να κάνουν ρεπορτάζ. Μαζί τους κι αυτός φυσικά. Γιατί ήταν πάντα εκεί. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και τα Σαββατοκύριακα στους αγώνες στίβου παρέα με τους φίλους του. Το λάτρευε αυτό το σπορ.

Ο Θεός να σε αναπαύσει και να ξέρεις η έρευνα δεν τελειώνει ποτέ.

Αυτό το μεγαλείο ψυχής, αυτός ο άνθρωπος δεν θα πεθάνει ποτέ"

Α ρε Σωκ…

Αντίο φίλε
Κατερίνα Φ.





Share on Facebook