"Ευτυχώς δεν είμαστε σαν κι εσάς"

"Δύσκολη ημέρα η 20η Ιουλίου. Πολύ δουλειά στο γραφείο -ας είναι καλά οι καλοκαιρινές άδειες- αλλά πάνω απ’ όλα, αυτό που με πόναγε περισσότερο, ήταν ο θάνατος ενός νέου παιδιού, του Σωκράτη Γκιόλια, του ανθρώπου που...



Δύσκολη ημέρα η 20η Ιουλίου. Πολύ δουλειά στο γραφείο -ας είναι καλά οι καλοκαιρινές άδειες- αλλά πάνω απ’ όλα, αυτό που με πόναγε περισσότερο, ήταν ο θάνατος ενός νέου παιδιού, του Σωκράτη Γκιόλια, του ανθρώπου που έγραψε χρυσές σελίδες στο ρεπορτάζ είτε της αθλητικής, είτε της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Μέσα από το διαδίκτυο προσπαθώ να ξεχαστώ ως που βλέπω το κείμενο της Ρίκας Βαγιάννη και νομίζω ότι δεν διαβάζω καλά. «Δεν τον θεωρούσα έναν από εμάς», αναφέρει. Ποια είστε εσείς κ. Βαγιάννη; Φυσικά ούτε ο Σωκράτης, ούτε εγώ είμαστε -ευτυχώς- σαν κι εσάς!!! Δεν είχαμε την τύχη να έχουμε πατέρα τον -κατά τ’ άλλα δάσκαλό μας- Γιάννη Διακογιάννη για να μας μεγαλώσει με χρυσά κουτάλια και αφού το παίξουμε λίγο ηθοποιός, λίγο κουλτούρα... λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου, να βολευτούμε στην κρατική τηλεόραση και να νομίζουμε ότι γίναμε δημοσιογράφοι. Μάλλον ο Γ. Διακογιάννης δεν σας έμαθε τι σημαίνει αυτή η λέξη... Δημοσιογράφος δεν είναι αυτός που μακιγιάρεται, χτενίζεται και παίρνει την σκαλέτα, την οποία έχουν ετοιμάσει άλλοι, και έχει γνώμη επί παντός επιστητού. Δημοσιογράφος είναι αυτός που λιώνει τα παπούτσια του στους δρόμους, στα γήπεδα, στο ρεπορτάζ, γενικότερα. Στην λαϊκή δούλευε η μητέρα του Σωκράτη, αγρότες οι δικοί μου οι γονείς... Μπήκαμε σε αυτόν τον χώρο και μάθαμε να κάνουμε ρεπορτάζ (αλήθεια κ. Βαγιάννη, ξέρετε τι σημαίνει αυτή η λέξη;) αλλά πάνω απ’ όλα μάθαμε να μην κολώνουμε. Ο Σωκράτης δεν κινήθηκε στην ανωνυμία. Με τις έρευνές του έκανε μάγκα, σημερινό, μεγαλοδημοσιογράφο, στήριξε όσο ελάχιστοι τον ελληνικό αθλητισμό και υπερασπίστηκε μέχρι το τέλος τα πιστεύω του. Δεν έχει σημασία που για κάποια από αυτά έχω διαφορετική γνώμη. Γυναίκα η κ. Βαγιάννη, αλλά για το κυρία θα έχω, πλέον, ενστάσεις. Μια κυρία σέβεται τη μνήμη ενός νεκρού. Ιδιαίτερα όταν υπάρχει πίσω μια μητέρα, ένα μωρό ενώ θα ακολουθήσει και ένα αγέννητο που δε θα γνωρίσει πατέρα. Ομως σίγουρα θα μάθει ότι ο πατέρας του μπορεί να μην ήταν ήρωας -όπως λέει ειρωνικά η κρατικοδίαιτη ”δημοσιογράφος”- αλλά ήταν ρεπόρτερ. Αλήθεια τα παιδιά (αν έχει) της κ. Βαγιάννη, τι γνώμη θα έχουν για τη μητέρα τους όταν θα μάθουν ότι έδειξε ασέβεια σε ένα νεκρό; Μια συνάδελφος (τιμή μου να το λέω αυτό) του Σωκράτη Γκιόλια ΥΓ 1: Σωκράτη να ξέρεις ότι δεν αντέχω να σβήσω το νούμερο του κινητού σου... ΥΓ2: Τα στοιχεία μου υπάρχουν στη διάθεση του blog αλλά, όπως και να έχει, εάν συναντήσω την κ. Βαγιάννη (δυστυχώς δεν θα την βρω σε κάποιο ρεπορτάζ και μάλλον πρέπει να... τρέχω σε δεξιώσεις) θα της πω και κατ΄ ιδίαν την άποψή μου. "

ANAΓΝΩΣΤΡΙΑ

Share on Facebook