Χωρίς τίτλο

Σήμερα το πρωί δολοφονήθηκε ένας δημοσιογράφος για τον οποίο, ειλικρινά, το μόνο που ήξερα ήταν ότι είχε μια κόντρα με τον Τριανταφυλλόπουλο, ελέω τρωκτικού. Καθώς φαίνεται, είχε σχέση με... το τρωκτικό, το blog που μου προσφέρει συνέχεια υλικό για να διατηρώ κι εγώ τον χαρακτήρα του δικού μου. Το ζήτημα όμως δεν είναι εκεί...

Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, όποιοι κι αν ήταν οι δολοφόνοι, όποιος και να κρύβεται πίσω από αυτή την δολοφονία, ΠΑΛΙ, μετά από ΛΙΓΕΣ μόνο μέρες θα ξεχαστεί. Είχα γράψει ένα άρθρο πριν από λίγο καιρό, με αφορμή τη δολοφονία των τριών αθώων στην Μαρφίν. Στο τέλος, το αφιέρωνα σε όλα τα τραγικά περιστατικά που μας κάνανε έξαλλους για μερικές μέρες και μετά τα ξεχνούσαμε. Πριν ένα μήνα, με τον ίδιο ύπουλο τρόπο, έχασε τη ζωή του ένας αστυνομικός, καθώς άνοιξε έναν παγιδευμένο με εκρηκτικά φάκελο. Και το ίδιο σκηνικό, πάλι κλάψαμε, πάλι φωνάξαμε, πάλ! ι ξεχάσαμε. Το ίδιο φοβάμαι ότι θα γίνει και με αυτή την περίπτωση. Πάλι κλαίμε, πάλι φωνάζουμε, ΠΑΛΙ θα ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ.

Το ερώτημα είναι, αυτό θέλουμε; Θα υποκύψουμε πάλι στην δύναμη της ρουτίνας και της καθημερινότητας, που μας απομακρύνει από αυτά που μας δίνουν την αφορμή να αντιδράσουμε; Ήδη τους τελευταίους τρεις μήνες, πέντε οικογένειες θρηνούν ΜΟΝΕΣ τους, για λόγους που ακόμα ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καταλάβει. Και σας ρωτώ. Αυτό θέλουμε; Ενώ ΕΧΟΥΜΕ τη δύναμη να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ το γαμημένο το σύστημα, να στείλουμε στον ΔΙΑΟΛΟ όλους αυτούς που κάνουνε το παρτάκι τους πάνω στα κουφάρια μας, εμείς φωνάζουμε για λίγο και μετά ξεχνάμε. Αυτό θέλουμε; Έχουμε βρει την άκρη και τ! ο φως στο τούνελ, αλλά συνεχίζουμε να κοιτάμε φοβισμένα, σαν μικρά και τιποτένια ζωάκια, που τους πήραν τη μητέρα τους. ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ; Έχουν βρει τον τρόπο να μας κάνουν να θέλουμε να αντιδράσουμε, αλλά να αισθανόμαστε μικροί και μόνοι σ' αυτό τον βούρκο που έχουν φτιάξει και τον ονομάζουν σύστημα και σας ρωτάω πάλι. ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ; ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ; Ένα συνεχόμενο κλάμα, μια συνεχόμενη κατάρα σ' αυτούς που μας χαλάνε την σιέστα, ένα συνεχόμενο ΓΙΑΤΙ, σε όλα αυτά που ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, αρνούμαστε να απαντήσουμε;

Έχουμε ο ένας τον άλλον. Καταφέραμε και τους κάναμε να μας κοιτάξουν, είναι ευκαιρία να τους κάνουμε ΝΑ ΦΟΒΗΘΟΥΝ! Δεν είμαστε μόνοι μας, είμαστε ΜΑΖΙ, όσο κι αν φαντάζουμε μονάχοι μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή! Να γίνει αυτή η δολοφονία ΣΥΜΒΟΛΟ ΜΑΣ, απαρχή ενός καινούριου συστήματος, που θα φτιάξουμε ΕΜΕΙΣ! Ας ενωθούμε, ας μαζευτούμε, ας συζητήσουμε, δεν έχουμε να φοβηθούμε ΤΙΠΟΤΑ. Αυτοί έχουν να φοβηθούν ΠΟΛΛΑ!

Απευθύνω κάλεσμα σε όλους τους bloggers, σε όλα τα παιδιά, νέους, γέρους που ενδιαφέρονται, να συντονιστούμε και να αρπάξουμε την ευκαιρία, πριν φύγει πάλι. Απευθύνω έκκληση στα blog με τη μεγάλη αναγνωσιμότητα, να συντονίσουν μια τέτοια προσπάθεια. Είναι άδικο ο άνθρωπος που, όπως διαβάζω, ανέδειξε τη δύναμη μας σήμερα, αύριο να ξεχαστεί και να φωνάζουμε πάλι για το επόμενο θύμα μιας δειλής και ύπουλης επίθεσης.

Σωκράτη, δε σε ήξερα. Αναπαύσου εν Ειρήνη και μακάρι να μη σε απογοητεύσουμε πάλι.

ΠΗΓΗ: http://eleoseleoseleos.blogspot.com/


Share on Facebook