Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Η «μάχη» των αρχηγών


Μπορεί το... χταπόδι να μην έχει «δείξει» ακόμα το νικητή του μεγάλου τελικού της 12ης Μαΐου στο Soccer City, ανάμεσα σε Ισπανία και Ολλανδία, όμως η προϊστορία μπορεί προς το παρόν να μιλήσει. Εκτός των ομάδων κοντράρονται...



και οι αρχηγοί, με τον Ίκερ Κασίγιας να έχει «προβάδισμα» έναντι του Τζιβάνι Φαν Μπρόνχοστ.

Κάνοντας μια αναδρομή στα περασμένα Παγκόσμια Κύπελλα, παρατηρούμε πως ο ακόμα δύο τερματοφύλακες έχουν σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο ως αρχηγοί των ομάδων τους, ενώ παρά το γεγονός ότι αρκετοί αμυντικοί έχουν σταθεί στο υψηλότερο βάθρο, μόλις ένας ήταν ακραίος αμυντικός, όπως ο «Ζίο».


Ο «άγιος Ίκερ», όπως είναι το προσωνύμιο του γκολκίπερ της Ρεάλ Μαδρίτης, έχει την ευκαιρία να γίνει συνεχιστής της παράδοσης των τερματοφυλάκων-αρχηγών που έχουν σηκώσει το ολόχρθσο τρόπαιο. Ακόμα δύο το έχουν καταφέρει στο παρελθόν, αμφότεροι Ιταλοί. Πρώτος, ο Τζινπιέρο Κόμπι το μακρινό 1934 και δεύτερος ο Ντίνο Τζοφ το 1982. Ο φύλακας της εστίας των «Φούριας ρόχας» μπορεί... να τριτώσει το καλό, σε περίπτωση που οι Ίβηρες κερδίσουν στον μεγάλο τελικό.

Από την άλλη, ο Τζιοβάνι Φαν Μπρόνχοστ έχει να θυμάται μόνο τον Μάρκος Εβαγκελίστα ντε Μοράες, ή αλλιώς Καφού. Ο έμπειρος δεξιός ακραίος αμυντικός ήταν ο ηγέτης της εθνικής Βραζιλίας το 2002 στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας, έχοντας την τιμή στο τέλος της διοργάνωσης να κάνει άρση της κούπας. Στην ίδια θέση με τον «Ζίο» θα βρισκόταν και ο Φίλιπ Λαμ, εφόσον η Γερμανια προκρινόταν στον τελικό.


Οι κεντρικοί αμυντικοί έχουν μεγαλύτερη παράδοση, με πιο πρόσφατο τον Φάμπιο Καωαβάρο το 2006, ή παλαιότερα τους Μπελίνι (1958) και Μάουρο (1962). σε αυτή την περίπτωση, ο Ντιέγκο Λουγκάνο θα μπορούσε να υπολογίζει και στην παράδοση αν η Ουρουγουάη έπαιρνε την πρόκριση απέναντι στους «οράνιε», όμως θα αρκεστεί στον μικρό τελικό του προσεχούς Σαββάτου.

Όπως και να 'χει, οι Ίκερ Κασίγιας και Τζιοβάνι Φαν Μπρόνχοστ δεν θα έχουν στο μυαλό τους να μπουν στο πάνθεον με την ατομική αυτή διάκριση, αλλά θα αποσκοπούν στο να βοηθήσουν τις ομάδες τους να κερδίσουν τον μεγαλύτερο αγώνα της τετραετίας και στο τέλος να πανηγυρίσουν μαζί με τους συμπαίκτες και τους συμπατριώτες τους...

theplayer.gr

Share on Facebook