Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Οι κοινωνικοί αγώνες θέλουν πάνω απ'όλα γνώση


"Αυτό που συνέβη ήταν χοντροειδές. Άνθρωποι δίχως παιδεία και γνώση παρά μόνο αποσπάσματα περί ταξικής πάλης, έμαθαν να πιστεύουν ότι ένας πατέρας είναι υπαίτιος για τη δική τους ανικανότητα να διεισδύσουν στη λαϊκή μάζα. Στην πραγματικότητα κοίταζαν τον εαυτό τους στον καθρέπτη διαβάζοντας ότι έγραφε γι'αυτούς...
ο Γκιόλιας. Και θυμηθείτε ότι οι καχεκτικές φυσιογνωμίες, μόλις δουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη, τον σπάνε μην αντέχοντας να κοιτούν κατάματα την ανωμαλία τους.
Δεν έφταιγε ο Σωκράτης που έλεγε τη γνώμη του. Δεν έφταιγε που είχε αυτός απήχηση και όχι αυτές οι ομάδες ανίδεων. Οι ίδιοι αυτοί οι φαντασμένοι φταίνε που δεν κατανόησαν ποτέ τα πραγματικά προβλήματα και νομίζουν ότι οι λαϊκοί αγώνες είναι χολυγουντιανή ταινία εν είδει τσακαλιού, ή vintage έκδοση τρομοκράτη με καμπάνες και μούσια, σε ρομαντικό αγώνα κατά της χούντας.
Και εντάξει, να πω πως πέρασαν οι καιροί. Ρε ξεφτίλες, δεν το είδατε ότι όσοι έκαναν τους επώνυμους αγώνες κατά της δικτατορίας, είναι αυτοί που ήθελαν να επιβάλλουν τη δική τους και έπειτα το πέτυχαν;
Επομένως, η ενέργεια κατά του τίμιου αυτού δημοσιογράφου έδειξε την ασχήμια, την άγνοια, τη μερική παιδεία και τον εγκληματικό φθόνο αυτών που μάλλον νευρίασαν που ένας δημοσιογράφος κατάφερε να έχει μαζί του πιο πολύ κόσμο και να ξεκινά καλύτερη επανάσταση από τη δική τους την κίβδηλη και τη γεμάτη ιστορικές ανακρίβειες.
Επομένως, το ίδιο το σύστημα κατάπιε μια αληθινή φωνή, η οποία χωρίς την ανωνυμία και την προστασία του διαδικτύου θα είχε χαθεί καιρό τώρα.
Και για να έχουμε καλό ερώτημα, πως χάθηκε η ζωή αυτού του, φαινομενικά, "μικρού" δημοσιογράφου και παράλληλα δεν ενοχλείται ούτε κατά διάνοια ούτε τρίχα των μεγαλοσχημόνων ληστών της ενημέρωσης; Προφανώς γιατί δεν ενοχλούν. Προφανώς γιατί λένε άλλα. Προφανώς γιατί είναι υπνωτιστές παρά δημοσιογράφοι.
Ο άνθρωπος που χάθηκε, τον οποίο ούτε γνώριζα, αλλά θαύμαζα την πρωτοβουλία του για τη δημιουργία ενός νέου τύπου εξωστρακισμό και ακόμα περισσότερο την απήχηση του εγχειρήματος του, το οποίο από άποψη κόστους μάλλον μηδενικό θα ήταν. Το κόστος όμως της απουσίας του θα είναι μεγαλύτερο. Όχι γιατί χάθηκε ένας "μεγάλος", ούτε γιατί δε θα βρίσκει ο Αναστασιάδης διευθυντή. Το κόστος θα είναι πάντα μεγάλο για την απώλεια ανθρώπων που ζουν δίπλα μας και αγωνίζονται καθημερινά για τον περιούσιο αυτών και των οικογενειών τους.

Να είναι καλά και να ξέρει ότι έπεσε θύμα της ζήλειας και της ανικανότητας κάποιων αστών να επαναστατούν και να θέτουν τις σωστές βάσεις για κοινωνικούς αγώνες."

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ






Share on Facebook