Απ' το πρωί είναι δύσκολο

Απ' το πρωί είναι δύσκολο
τους πάντες να πιστέψω,
και στα κανάλια δε μπορώ
το βράδυ να χαζέψω....


Θέλω να μείνω εδώ σκυφτός
μες στα πολλά κουμπάκια,
και για του Γκιόλια το χαμό
να γράψω δυο στιχάκια.

Τα λόγια είναι περιττά
όταν μιλά η θλίψη,
όταν νυχτώνει ο ουρανός
σε κείνους που θα λείψει.

Γιατί θα είναι απώλεια
το πάθος του Σωκράτη,
το βλέμμα του το κοφτερό
σαν θυμωμένο άτι....

Μα όλοι εμείς που είμαστε
η θάλασσα του κόσμου,
πάντα κοντά σας θα' μαστε
χιλιάδες φύλλα δυόσμου...

Παιδιά, εκεί στο Τρωκτικό
μην τύχει και σωπάστε,
αυτός θα είναι ο θάνατος
το ξέρω, να θυμάστε...

ΠΗΓΗ: http://olaxrisima.blogspot.com/2010/07/blog-post_20.html

Share on Facebook