Η Διαμαντάκου ρίχνει την χολή της στην Ρούλα Κορομηλά

Το µόνο που πέτυχε ήταν να εµφανιστεί αγκιστρωµένη στην παλιά της εικόνα


Ηταν σίγουρα η ευκαιρία της Ρούλας Κοροµηλά να επανενταχθεί στην καινούργια εποχή της τηλεόρασης. Δεν κατάφερε να ανταποκριθεί. Το µόνο που πέτυχε ήταν να εµφανιστεί αγκιστρωµένη στην παλιά της εικόνα, να αγωνίζεται να επιβληθεί σαν η κυρίαρχος του παιχνιδιού, παραµερίζοντας τους κανόνες του τάλεντ σόου για να επιβάλει τους δικούς της, µιας άλλης εποχής, µιας άλλης τηλεόρασης, εκείνης που υπηρέτησε κάποτε και που πλέον βρίσκεται σε παρακµή. Βασικός....

κανόνας του τάλεντ σόου είναι να καλλιεργηθεί στο κοινό η πεποίθηση – έστω η ψευδαίσθηση – ότι αυτό επιλέγει, ότι αυτό επιβάλλει τις αξίες και την αισθητική του ψηφίζοντας τον νικητή. Και αν υπηρετούν κάτι µε τη σκηνοθεσία τους αυτού του είδους τα σόου, είναι να εκτονώνουν το αίσθηµα καταπίεσης που αισθάνονται οι περιθωριοποιηµένες λαϊκές µάζες από την εξουσία των παρεών και από την αναξιοκρατία που έχουν επιβάλει. Κατάφερε το «Greek Ιdol» να είναι το εντελώς αντίθετο. Ο θρίαµβος της παρεούλας, του κυκλώµατος των οµοίων, οι οποίοι επιστρατεύθηκαν για να στηρίξουν την παρουσιάστρια και σπαρτάρισαν µαζί της από αγωνία να διατηρηθούν όλοι µαζί στη σκηνή. Πλήξη.
Ακόµη και το σύνθηµα που ούρλιαζε εξ αρχής η παρουσιάστρια ήταν «µαζί θα βρούµε το “Greek Ιdol”». Λάθος! Ισως της το εξήγησαν, ίσως µόνη της το αντιλήφθηκε, αλλά µόλις µια-δυο εκποµπές πριν από το φινάλε το άλλαξε σε «εσείς, το κοινό, θα βρείτε το “Greek Ιdol”». Ηταν αργά. Είχε ήδη περιορίσει το κοινό σε βοηθητικό ρόλο, όπως είχε κάνει και µε τους διαγωνιζόµενους. Αυτοί πέρασαν από την αρχή σε δεύτερο πλάνο και ούτε η κριτική επιτροπή κατάφερε να κάνει έστω και για τους τύπους µια συζήτηση επί της ουσίας για την ποιότητα των φωνών. Αργησε και ο Αlpha να τους διαφηµίσει, καθώς οι κουτσοµπολίστικες πανελαρίες του ήταν απασχοληµένες να κάνουν αυλή στην Κοροµηλά.
Μία και µόνο στιγµή και µόνο στο φινάλε δικαιώθηκε το σόου σαν διαγωνισµός ταλέντων, σαν το είδος αυτό της καινούργιας τηλεόρασης που προσφέρει την ψευδαίσθηση ότι δίνει ευκαιρίες στους νέους. Ηταν στιγµή που η Αννα Βίσση τραγούδησε, µε τις δυο φιναλίστ Βαλάντω και Νικόλ, το σουξέ της «Δώδεκα».
Αν αυτό ήταν ιδέα της Ρούλας Κοροµηλά, εύγε. Αλλά χρειάστηκαν δέκα λάιβ για να αντιληφθεί ότι είχε τη µεγάλη της ευκαιρία να αξιοποιήσει την εµπειρία της για να γίνει γέφυρα µεταξύ δύο τηλεοπτικών εποχών και την αγνόησε για να προσκολληθεί στις παλιές της δόξες. Τότε που η απόλυτη σταρ ήταν η παρουσιάστρια, αυτή έδινε τον τόνο και αυτή αναδείκνυε σουξεδιάρηδες. Αποτέλεσµα ήταν να καθηλώσει ολόκληρο το σόου σε µια ξεπερασµένη, πληκτική για τους νεώτερους ατµόσφαιρα µιας τηλεόρασης που ούτε θυµούνται ούτε και τους ενδιαφέρει.

ΤΑ ΝΕΑ

Share on Facebook