Κερδίζουν oι νεανικές παρουσίες

Η νίκη της Λένας από τη Γερµανία φέτος αποδεικνύει πως το όλο και νεανικότερο κοινό που ψηφίζει για τη Γιουροβίζιον προτιµά νεανικά µουτράκια και καλά τραγούδια
Η Γερµανιδούλα Λένα, µε τη δροσιά της, το απλό µαύρο φουστανάκι της και το κελαρυστό γελάκι στο φινάλε της ερµηνείας της....


υπερίσχυσε του ευρωπαϊκού θυµού για τη «θεία Μέρκελ» και πήρε το πρώτο βραβείο για το «Satellite», αποδεικνύοντας ότι τα ανεπιτήδευτα νιάτα γοητεύουν, όπως και ο Αλεξάντερ Ρίµπακ πέρυσι µε το βιολί, τους τρυφερούς στίχους και το απλό γιλεκάκι του. Η δεύτερη θέση στους πολύ καλούς, πολύ σύγχρονους «ΜaΝga» από την Τουρκία µε τον ροκάδικο ήχο και τη hi-tec σκηνοθεσία επιβεβαιώνει τη γιουροβιζιονική στροφή στο νεανικό ύφος.
Η όγδοη θέση του δικού µας ξεσηκωτικού «Οpa!» ήταν αναµενόµενη και δίκαιη, παρότι έσπευσαν οι πικραµένοι, µεταξύ των οποίων και ο αρµόδιος εκ της ΕΡΤ Τζώννυ Καληµέρης, να ρίξουν το φταίξιµο σε εκείνους που δεν µας ψήφισαν, π.χ. στη Βουλγαρία που άλλες χρονιές µας έδινε το 12άρι. Η Γιουροβίζιον δεν έχει σιγουράκια. Και ο φετινός διαγωνισµός είχε πολλές διαφορές από παλαιότερους.
Είχε τουλάχιστον καλύτερα τραγούδια, αν και όχι από εκείνα που γίνονται σουξέ. Κυρίως είχε εξαιρετικές φωνές, στις οποίες και στηρίχτηκαν οι περισσότερες συµµετοχές, ενώ ήταν περιορισµένες οι αλλοτινές πανηγυρτζήδικες σκηνικές αρλούµπες. Οχι ότι έλειψαν τα ευτράπελα όπως οι πεταλουδοπυγολαµπίδες των Λευκορώσων. Πάτωσαν βέβαια.
Εκπληξη θεωρήθηκε η τρίτη θέση της Ρουµανίας, αλλά εκτός ίσως από τις φίλες χώρες που την πριµοδότησαν, δύσκολα µπορεί να αρνηθεί κανείς ότι το διάφανο πιάνο στη σκηνή και η καταπληκτική, κρυστάλλινη φωνή της Πάουλα των «Πάουλα και Οβι Σέλινγκ» δικαίωναν αισθητικά την επιλογή, όσο και αν το τραγούδι ήταν παλιοµοδίτικο. Γιορτινή, σκηνική καινοτοµία φέτος τα πλάνα σε απευθείας µετάδοση από τοπικούς, οικογενειακούς πανηγυρισµούς από κάθε χώρα, τα οποία έκαναν την εισαγωγή στη συµµετοχή της.
Ηταν σαφές το µήνυµα του Οσλο ότι η τηλεοπτική τεχνολογία τίθεται εξ ολοκλήρου στην υπηρεσία των πολιτών και τους ενώνει µε την απευθείας µετάδοση του παλµού τους, του κεφιού και της ανάγκης για ψυχαγωγία πάνω στη γιουροβιζιονική σκηνή.
Οι πολλές µπαλάντες. Σαν να ήθελε να ησυχάσει το αυτί του γιουροβιζιονιστή, αλλά και το µάτι από εκείνα τα κιτσάτα ογκώδη σκηνικά και τον ξέφρενο σεξουαλισµό κυριών, που δεν ήξεραν τι να πρωτοδείξουν στο φιλοθέαµον, από τα µαύρα εσώρουχά τους µέχρι τα δερµάτινα σεξοϋπονοούµενά τους. Ησυχάσαµε και εµείς από εκείνο το επιθετικό εθνικιστικό κιτς που κορυφώθηκε µε το φωτισµένο φέρετρο που είχε την ελληνική σηµαία.
Ισως επειδή η οικονοµική κρίση απαιτεί στροφή στις «παραδοσιακές αξίες», οι καλές φωνές πάντως και οι διακριτικές παρουσίες ήταν οι κερδισµένοι, ενώ η συµµετοχή του Βελγίου µε τον πιτσιρικά Τom Dice που βγήκε µόνο µε την κιθάρα του, αλλά γέµισε τη σκηνή µε την ωραία παρουσία και την καλή φωνή, κέρδισε µπόλικα ψηφαλάκια.

http://digital.tanea.gr/Default.aspx

Share on Facebook