Οι επιλογές που δεν δικαίωσαν τον Ρεχάγκελ

Στο ποδόσφαιρο, όπως άλλωστε συμβαίνει και στη ζωή, αποτελεί κανόνα τα πάντα και οι πάντες να κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ο Ότο Ρεχάγκελ σαφώς και δεν μπορεί να εξαιρεθεί, αφού όπως πιστώνεται την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2004 έτσι και χρεώνεται αναλόγως το "φιάσκο" το 2008 και τη χθεσινή αρνητική εμφάνιση της εθνικής, στην πρεμιέρα του Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής. Μια εμφάνιση που εκτός της ατομικής ευθύνης σχεδόν του συνόλου των διεθνών, οφείλεται κατά μείζονα λόγο στον καταρτισμό της ενδεκάδας...
από τον ίδιο τον προπονητή τους. Ο Ρεχάγκελ θέλησε να παρατάξει μια ενδεκάδα με εμπειρία, λησμόνησε όμως ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο επικρατεί, κατά κανόνα, ο δυνατότερος, ο ταχύτερος και ο πιο πειθαρχημένος. Αποτέλεσμα των επιλογών του Γερμανού τεχνικού ήταν η εθνική να εμφανιστεί σε κακή αγωνιστική κατάσταση, αγχωμένη, απείθαρχη και αδούλευτη στον τομέα της ψυχολογίας για να μπορέσει να επιστρέψει στο παιχνίδι μετά το εις βάρος της πρώτο γκολ. Ποια είναι όμως τα λάθη που χρεώνονται στον κ. Ρεχάγκελ;

Εν αρχή ην η χρησιμοποίηση των Παπαδόπουλου και Βύντρα στο κέντρο της άμυνας. Η λογική ήταν να υπάρχουν γρήγορα πόδια και ανάλογες αντιδράσεις απέναντι στην ταχύτητα των νοτιοκορεατών. Το προαναφερόμενο ζευγάρι αγωνίστηκε, ως σχήμα, για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα. Αποτέλεσμα; Στο 28ο λεπτό από λάθος υπολογισμό του Παπαδόπουλου η μπάλα πέρασε και ο Παρκ Τσου-Γιονγκ βρέθηκε απέναντι στον Τζόρβα, που σε εκείνη τη φάση αποσόβησε το 2-0. Ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού δεν κατόρθωσε όμως να κάνει το ίδιο στο 52΄, όταν ο Βύντρα αυτή τη φορά "πούλησε" τη μπάλα χάνοντας το κοντρόλ μόνος του, για να σκοράρει στη συνέχεια ο Παρκ Γι-Σουνγκ. Σε αυτές τις δύο φάσεις η έμπνευση του "χερ Ότο" αποδείχθηκε, επιεικώς, ατυχής. Αμφότεροι οι ποδοσφαιριστές έκαναν καλό πρωτάθλημα, όμως είναι αδύνατο να "δέσουν" ως δίδυμο μέσα σε 20 ημέρες προετοιμασίας κι ενώ δεν έχουν δοκιμαστεί μαζί ούτε σε ένα δεκάλεπτο φιλικού αγώνα. Κατά την κοινή αντίληψη, στη φάση του 1-0 έλειψε απελπιστικά το μπόι, το εκτόπισμα και η δύναμη του Κυργιάκου.

Ύστερα, η επιμονή του ομοσπονδιακού εκλέκτορα στον Σεϊταρίδη παραμένει ανεξήγητη. Η ίδια η κλήση του Γιούρκα στην αποστολή αποτέλεσε έκπληξη, πόσο μάλλον η μονιμοποίησή του στο βασικό σχήμα. Χωρίς αγωνιστική αυτοπεποίθηση και πολλές δυνάμεις, απόρροια των προβλημάτων που αντιμετώπισε την παρελθούσα αγωνιστική περίοδο, ο διεθνής ακραίος αμυντικός ήταν χθες "σκιά" του παίκτη που το 2004 θαύμασε η Ευρώπη. Έμεινε πίσω και δεν βοήθησε καθόλου επιθετικά, εξαιρουμένων δύο καλών μεταβιβάσεων, αλλά προς το τέλος του αγώνα κι ενώ το αποτέλεσμα είχε προδιαγραφεί.

Η χρησιμοποίηση του Χαριστέα αποτελεί ακόμη μια απόφαση που σηκώνει πολύ συζήτηση. Αν ο Ρεχάγκελ χρησιμοποιούσε τον επιθετικό της Νυρεμβέργης στη φυσική θέση του, δηλαδή στην κορυφή της επίθεσης, η επιλογή θα είχε λογικό έρεισμα. Η καθιέρωση όμως στο δεξί άκρο της επίθεσης ενός ποδοσφαιριστή που ούτε ταχύτητα, αλλά ούτε και την απαιτούμενη τεχνική διαθέτει, αποτελεί αγωνιστική εξίσωση για δυνατούς ποδοσφαιρικούς λύτες. Καλή η πειθαρχία και η προσήλωση στην τακτική του προπονητή, όταν όμως συνοδεύονται από τα ανάλογα προσόντα. Επιπροσθέτως, όπως ο Σεϊταρίδης έτσι και ο Χαριστέας δεν είχαν φέτος πολλούς αγώνες στα πόδια τους.

Από την άλλη πλευρά, μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί κάποιος: υπήρχαν άλλες διαθέσιμες επιλογές; Η απάντηση είναι πως σαφώς και υπήρχαν. Η μη χρησιμοποίηση του Σαλπιγγίδη στη βασική ενδεκάδα αποτέλεσε έκπληξη πρώτου μεγέθους, από τη στιγμή κατά την οποία ο προπονητής ζητούσε ταχύτητα και συνεχή πίεση. Ο επιθετικός του Παναθηναϊκού, που διαθέτει και τα δύο στοιχεία, εξέθεσε τον προπονητή του στο διάστημα που αγωνίστηκε, καθώς δημιούργησε ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα. Το παραδέχθηκε άλλωστε στις δηλώσεις του και ο τεχνικός της Νότιας Κορέας, Χου Γιουνγκ-Μο, χαρακτηρίζοντας τον Σαλπιγγίδη "απειλητικό". Άλλη επιλογή ήταν ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ο οποίος είχε φέτος πολύ καλή παρουσία στο καμπιονάτο με τη Τζένοα, αποκομίζοντας σημαντική εμπειρία σε υψηλό επίπεδο. Έξω κι αυτός... Επίσης, ο Νίνης θα μπορούσε, ως αλλαγή έστω, να συνεισφέρει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, αφού διαθέτει ταχύτητα, ευελιξία, τεχνική, καλά στημένα και μπορεί να περάσει μια κάθετη πάσα, στοιχείο που απουσιάζει απελπιστικά από το παιχνίδι της εθνικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την έξοδο του Καραγκούνη δεν υπήρχε παίκτης να εκτελέσει τις στημένες μπάλες και σε όλα τα κόρνερ έσπευδε ο Τοροσίδης, ο οποίος θα έπρεπε να βρίσκεται στην περιοχή για να εκμεταλλευτεί την ικανότητά του σε αυτές τις φάσεις.

Η ουσία είναι λοιπόν πως το θεωρητικά ευκολότερο παιχνίδι στον όμιλο χάθηκε, και μάλιστα με "κατεβασμένα χέρια" εκ μέρους των διεθνών. Εκείνο που ζητείται εφεξής είναι ηρεμία από παίκτες και τεχνική ηγεσία, καθαρό μυαλό και ορθολογικές αποφάσεις, διαφορετικά ο "εφιάλτης" του 1994 δεν θέλει και πολύ για να αναβιώσει.










Share on Facebook