“Η Ζωή που η κοινωνία μας προσφέρει δεν είναι μια ζωή γεμάτη, ελεύθερη και γιορτινή. Είναι μια ζωή καταπνιγμένη, ακρωτηριασμένη και ταπεινωμένη. Εμείς πρέπει να την αρνηθούμε.
Αν δεν έχουμε τη δύναμη και την ικανότητα να αποσπάσουμε βίαια από τα χέρια της εκείνη την ανώτερη και ρωμαλέα ζωή που ...
τόσο έντονα εμείς την αισθανόμαστε, ας πετάξουμε εκείνο το φάντασμα στο βωμό της θυσίας και της οριστικής παραίτησης.
Καλύτερα να ανεβούμε στις φλόγες της πυράς και να πέσουμε με το κρανίο κομματιασμένο από μια ριπή ενός τυφλού εκτελεστικού χτυπήματος, παρά να δεχθούμε το φάντασμα μιας ειρηνικής ζωής που δεν είναι τίποτα άλλο από μια κακή παρωδία της.
Ως εδώ φίλοι με τη δειλία. Φτάνει ω σύντροφοι η αφελής ψευδαίσθηση “ Της ηρωικής πράξης του πλήθους”. Φτάνει”
Ξεκινάμε από το μηδέν.
Γεννηθήκαμε μέσα σε μία εμπόλεμη συνθήκη.
Μεγαλώνοντας κανείς...
Διαβάστε τη συνέχεια στο http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1188690Share on Facebook