Όλος ο συγκλονιστικός διάλογος του Κορκονέα με την πρόεδρο του δικαστηρίου στην απολογία του

Πρόεδρος: «Ποια είναι η ενδεδειγμένη κατεύθυνση της προειδοποιητικής βολής;».

Κορκονέας: «Ψηλά».

Πρόεδρος: «Ηταν ψηλά η στόχευσή σας;».

Κορκονέας: «Ισως πάνω στη σύγχυσή μου ήταν και λίγο προς τα μπροστά. Εβλεπα λίγο το όπλο προς τα μπροστά μου κάθετα».

Πρόεδρος: «Αν ήταν στον αέρα θα το βλέπατε;».

Κορκονέας: «Λογικά, όχι... Το πρόσωπό μου κοιτούσε προς τους συγκεντρωμένους. Βγάζω το όπλο, πυροβολώ, γυρίζω πίσω και το βάζω στη θήκη».

Πρόεδρος: «Ολα έχουν σβηστεί από το μυαλό σας. Υπάρχει μια γενική λησμονιά. Δεν ξέρατε ότι πυροβολώντας απέναντι στα άτομα της οδού Τζαβέλλα μπορούσατε να χτυπήσετε άνθρωπο;».

Κορκονέας: «Δεν σκέφτηκα. Αντέδρασα ενστικτωδώς, έβγαλα το πιστόλι και πυροβόλησα».

Πρόεδρος: «Αν μπορούσατε να γυρίσετε πίσω το χρόνο, τι θα είχατε πράξει;».

Κορκονέας: «Το αυτονόητο. Θα 'φευγα».

Πρόεδρος: «Γιατί δεν...

μπορέσατε να το κάνετε τότε; Πώς ένας άνθρωπος στα 37 του με τρία παιδιά δεν σκέφτεται ώριμα; Εχετε μετανιώσει;».

Κορκονέας: «Εχω μετανιώσει».

Πρόεδρος: «Δοκιμάσατε ποτέ να συναντήσετε τους γονείς του παιδιού;».

Κορκονέας: «Οχι».

Πρόεδρος: «Ο πατέρας ειδικά είναι πολύ νηφάλιος. Εχει έναν στωικό πόνο που λυγίζει βουνά. Είπατε ότι λυπάστε. Πώς όμως δεν δοκιμάσατε να τους πείτε αυτό που περιμένουν τόσο πολύ... Ενα συγγνώμη κατά πρόσωπο».

Κορκονέας (άναρθρα, μέσα από λυγμούς, χωρίς όμως να εκστομίσει τελικά τη λέξη «συγγνώμη»): «Θα 'θελα να τους αγκαλιάσω όλους».

Αντιφάσεις και παραδοχές

Το «σφυροκόπημα» ερωτήσεων της προέδρου του ΜΟΔ Αμφισσας, που αφορούσαν κάθε πτυχή της υπόθεσης, αναδείκνυε τη μια αντίφαση του κατηγορουμένου μετά την άλλη.

Κορκονέας: «Δεν πήγα για να αποκρούσω επίθεση. Υπολόγιζα ότι θα 'ρχόταν κι η διμοιρία μαζί».

Πρόεδρος: «Και γιατί δεν την περιμένατε;».

Κορκονέας: «Δεν περίμενα ότι σε τόσο μικρό διάστημα θα μας επετίθεντο για τρίτη φορά».

Πρόεδρος: «Αυτό είναι αντιφατικό. Ηρέμησαν δηλαδή και δεν θα επιτίθεντο; Θεωρώ αυτονόητο ότι ένας αστυνομικός του Α.Τ. Εξαρχείων ξέρει τι γίνεται. Πώς λέτε "δεν είχα εξοικείωση;". Και για τη δική σας ακεραιότητα, δεν έπρεπε να 'σαστε πιο συνετός;».

Κορκονέας: «Επρεπε... αλλά εγώ, εντελώς αυθόρμητα, όχι για να τους αντιμετωπίσω... η διμοιρία θα 'κανε ό,τι έπρεπε».

Πρόεδρος: «Και τι πληροφόρηση θα 'χε η διμοιρία αν δεν την ενημερώνατε εσείς;».

Κορκονέας: «Εκανα λάθος εκτίμηση... ήθελα να πάω να δω».

Πρόεδρος: «Είναι αντιφατικά αυτά που λέτε και δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω».

Κορκονέας: «Μας έβρισαν κι αυθόρμητα τους έβρισα κι εγώ».

Πρόεδρος: «Με τις ίδιες λέξεις; Ελάτε ρε μουνιά;».

Κορκονέας: «Δεν είπα "ελάτε"».

Πρόεδρος: «Σας θύμωσαν, σας φόβισαν;».

Κορκονέας: «Φοβήθηκα».

Πρόεδρος: «Μόνο;».

Κορκονέας: «Υπάρχει και η αγανάκτηση. Να πας στη δουλειά σου και ξαφνικά να σου επιτίθενται».

Πρόεδρος: «Η δουλειά σας τα εμπεριέχει αυτά».

Κορκονέας: «Πρώτη φορά με έβρισαν... δεν είχα εμπειρία... αιφνιδιάστηκα. Κάποια στιγμή αυξήθηκε η ένταση με ρίψη αντικειμένων. Αισθάνθηκα εγκλωβισμένος, σαν να 'μουν σε μάχη. Αναγκάστηκα να τραβήξω όπλο».

Πρόεδρος: «Πριν φτάσετε στον πυροβολισμό, πώς σκεφτήκατε εξελισσομένης της επίθεσης, να την αντιμετωπίσετε;».

Κορκονέας: «Δεν πρόλαβα ούτε να σκεφτώ».

Πρόεδρος: «Η κρότου-λάμψης που χρησιμοποίησε ο Σαραλιώτης δεν εξασφάλιζε το χρόνο για υποχώρηση;».

Κορκονέας: «Δεν κάμφθηκαν».

Πρόεδρος: «Ο Σαραλιώτης έχει πει ότι η κατάσταση πήγαινε προς εκτόνωση μέχρι που πυροβολήσατε».

Κορκονέας: «Ισως αντιλαμβανόταν, λόγω της θέσης που ήταν, διαφορετικά τα πράγματα».

Πρόεδρος: «Είχαν ανάψει φωτιές;».

Πρόεδρος: «Ετσι έχει πει ο συνήγορός σας. Πώς και δεν τρέξατε αφού λέτε φοβηθήκατε τόσο;».

Κορκονέας: «Δεν το σκέφτηκα».

Πρόεδρος: «Είχατε πει ότι δεν ήταν στην ιδιοσυγκρασία σας να το βάζετε στα πόδια. Τώρα λέτε ότι δεν το σκεφτήκατε;».

Κορκονέας: «Το 'πα γιατί στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης δεν έφυγα».

Πρόεδρος: «Θέλατε να σκοτώσετε ή να φοβίσετε;».

Κορκονέας: «Να φοβίσω».

Πρόεδρος: «Αυτός που θέλει να φοβίσει δεν πυροβολεί μία φορά, και περιμένει να δει;».

Κορκονέας: «Λόγω της σύγχυσης ασυναίσθητα ίσως να προβόλησα δύο φορές».

Πρόεδρος: «Οταν σας εκπαίδευαν για να βρείτε στόχο πυροβολούσατε μία φορά;».

Κορκονέας: «Δύο».

Πρόεδρος: «Τόσο συμπτωματικό να πυροβολήσετε κι εδώ δύο φορές; Την ηλικία τους τη βλέπατε;».

Κορκονέας: «Εβλεπα ένα πλήθος».

(ρεπορτάζ Κατερίνα Κατή - Ελευθεροτυπία)

Share on Facebook