"Ρέκβιεμ για έναν ήρωα"

Του Τάσου Ασλανίδη

Ήταν εννιά και μισή το πρωί όταν άνοιξα το κινητό μου και ενημερώθηκα από τα μηνύματα φίλων μου ότι ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν νεκρός. Ζαλίστηκα. Το αίμα μου πάγωσε. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Άνοιξα την τηλεόραση και ένιωσα ρίγος όταν έμαθα ότι δύο δολοφόνοι φύτεψαν 16 σφαίρες στο κορμί του δημοσιογράφου. Σφαίρες που είχαν στόχο την ελεύθερη ενημέρωση του... πολίτη, σφαίρες ενάντια στη δημοκρατία. Είχα την τιμή να μοιραστώ με το Σωκράτη Γκιόλια τους φόβους μου για τον τρόπο που ασκείται η δημοσιογραφία σήμερα. Μου μίλησε για τα συμφέροντα και για τις εξαρτήσεις που κρατούν δέσμιους αρκετούς δημοσιογράφους. Απάντησε στις αγωνίες μου λέγοντας ότι οι νέοι δημοσιογράφοι είναι η ελπίδα του επαγγέλματος. Του ζήτησα να τον συναντήσω και εκείνος είπε ότι θα το ήθελε. Ήταν γραφτό να μη τον γνωρίσω ποτέ από κοντά. Μέσα στη στεναχώρια μου για τον άδικο χαμό του δηλώνω υπερήφανος που γύριζα στις δημοσιογραφικές παρέες και τόνιζα «έτσι θα έπρεπε να δουλεύουν οι δημοσιογράφοι» κρατώντας ως ευαγγέλιο τις λιγοστές γραμμές που μου έγραψε σε ένα email πριν από μερικούς μήνες. Ο Σωκράτης Γκιόλιας κατάφερε το ακατόρθωτο. Έγραφε και μιλούσε τη γλώσσα της αλήθειας αδιαφορώντας για το τίμημα. Δεν συμβιβάστηκε με κανέναν. Δεν δείλιασε να συγκρουστεί με το κατεστημένο. Η πάλη του ενάντια στο σύστημα είχε γίνει γι’ αυτόν τρόπος ζωής. Υπήρξε πρότυπο ήθους και ήλεγχε ακατάπαυστα βολεμένες ή, χειρότερα, πουλημένες συνειδήσεις. Έφυγε αγέρωχος υπηρετώντας τις αξίες του. Αυτός ο θάνατος αρμόζει στους ήρωες. Δεν θα γράψω τίποτα για εκείνους που δολοφόνησαν τον πατέρα ενός δίχρονου και ενός αγέννητου παιδιού. Δεν θα αφήσω το μίσος μου να με αποπροσανατολίσει. Θα πω στη σύζυγό του ότι το πρωί άναψα ένα κεράκι στη μνήμη του, εδώ στην Κέρκυρα όπου βρίσκομαι, στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Θα πω στα παιδιά του πως ο πατέρας τους ήταν ήρωας και πως πότισε με το αίμα του το δέντρο της δημοκρατίας. Οι σφαίρες ξέσκισαν το σώμα του, όμως δεν άγγιξαν την ψυχή του. Αυτή θα γυρνά ελεύθερη στα δημοσιογραφικά γραφεία για να μας θυμίζει το χρέος μας.



Καλό ταξίδι Σωκράτη.Share on Facebook