"Είμαι ένας αγανακτισμένος πατέρας ,ένας από αυτούς που ταλαιπωρούνται όταν φτάνουν σε ένα διαζύγιο και έχει γίνει θέσφατο πια η μητέρα να είναι αυτή που αναλαμβάνει την επιμέλεια ανεξαρτήτου ικανότητας. Έχω χωρίσει εδώ και 22 ημέρες και η σύζυγος πήρε την κορούλα μου 55 ημερών και έφυγε για Λάρισα από την Πάτρα που μέναμε.Από εκείνη την μέρα...
δεν έχω την παραμικρή ενημέρωση για την υγεία του παιδιού ,παρά η επικοινωνία μας με τον πατέρα της και τα αδέρφια της είναι μοναχά για να με απειλήσουν να μην πάω να δω το παιδί και να το ξεχάσω.Απευθύνθηκα σε δικηγόρους και κατάλαβα πως η μόνη λύση ειναι να πάρω έναν ιδιωτικό στρατό και να ανέβω να δω το παιδί τσαμπουκά.Απευθύνθηκα στην Νομαρχία Λάρισας στις Υπηρεσίες Πρόονοιας να κάνουν κάποιο έλεγχο για τις συνθήκες που ζει το παιδί μου και η απάντηση είναι πως ολόκληρη Νομαρχία δεν έχει Κοινωνικό Λειτουργό άρα με καταλαβαίνει (μάλιστα η κυρία που μίλησα ήταν ευγενέστατη) αλλά δεν μπορεί να με βοηθήσει.Από όσα γνωρίζω αυτή τη στιγμή το παιδί μου μένει με τη γιαγιά και τον παππού ο οποίος έχει καρδιά και βαράει κάθε μέρα ενέσεις ,με ένα θείο άνεργο την πρώτη κόρη της συζύγου και την σύζυγο.Είναι συνθήκες για ένα παιδί 55 ημερών που η μητέρα του είχε απαίτηση όσο έμενε μαζί μου να έχει δικό του δωμάτιο και το είχα φροντίσει?Είναι δίκαιοσύνη να πρέπει να πηγαίνω σαββατοκύριακο να δω ένα παιδί 55 ημερών για 2 ώρες αφού κάθε τόσο πρέπει να θηλάσει και να είμαι με 10 νοματαίους που δεν θέλω καν να τους βλέπω?Περιμένω μια απάντηση από την Νομαρχία ή από την Εισαγγελία Λάρισας."
ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
Share on Facebook