"Για το Σωκράτη"

"Εχω γυρίσει στην Αθήνα...ένα διάλειμμα από τις διακοπές για να οργανωθώ και πάλι για τον επόμενο προορισμό στις 26 του μηνός...που είναι η Μύλος.
Πρωί-πρωί,19ης Ιουλίου και ακούω στο ραδιόφωνο...για την απάνθρωπη δολοφονική επίθεση κατά του Σωκράτη Γκιόλια...Αρχικά δεν καταλαβαίνω ποιός είναι...μπαίνοντας στο Ιnternet και...



βλέποντας τη φωτό...καταλαβαίνω...θυμάμαι!!!
Θα μοιραστώ,με όσους διαβάσουν αυτή την ανάρτηση...το γεγονός ότι είχα την τύχη,πέρσι αρχές φθινοπώρου,περίπου 10-11μήνες πριν...μέσα από ένα γυμναστή,που μένει στην Ηλιούπολη,φίλο μας εντελώς τυχαία να τον συναντήσουμε...έμενε πολύ κοντά στο σπίτι του...και ξαναλέω είχα την τύχη,να τον δώ...αφού στο δρόμο τον συναντήσαμε και επειδή γνώριζε το Δημήτρη,μου τον σύστησε...Προσωπικά δεν τον ήξερα... μόνο το όνομά του είχα ακουστά μέσα από το ράδιο και ήξερα ότι ήταν δημοσιογράφος...Και μετά από καιρό...άρχισα να παρακαλουθώ την εκπομπή του αραιά και π! ου στο ραδιοφωνικό σταθμό Θέμα 98,9
Ομολογουμένως με την πρώτη ματιά,είχε ένα αυστηρό ύφος,μου φάνηκε κάπως απόμακρος,λίγο αυστηρός...Εγώ...τί να πω!!
Λίγο αμήχανα αισθανόμουν γιατί δεν τον ήξερα.
Το μόνο που του είπε ο φίλος Δημήτρης ήταν...''Από εδώ η Ειρήνη,μια φίλη μας μικρή...και παρεπιπτόντως στον ειδικό...η Ρηνιώ έχει φτιάξει και ένα ιστολογιάκι,και θα αρχίσει να ασχολείται με αυτό...''
Αυτά είπε στο Σωκράτη,για μένα...
Θυμάμαι χαρακτηριστικά...
Στο άκουσμα της λέξης ιστολογίου σήκωσε το κεφάλι...κ χαμογελώντας με ένα πονηρό βλέμμα μου λέει...''Ειρήνη...το όνομά σου....με ότι και αν ασχολείται το blog 2 πράγματα πρέπει να έχεις στο νου...αλήθεια και πειστήρια-αποδείξεις για οτι γράφεις''
Εγώ τότε ένα καλησπέρα,αντάλλαξα.
Δεν θυμάμαι να είχα πει κάτι...
Τραγική ειρωνεία...
Μόλις άκουσα για το φρικτό αυτό συμβάν....έχω ακριβώς 2 μέρες...που πραγματικά το βράδυ,βάζοντας το σταθμό,ακούω διάφορα αποσπάσματα από την εκπομπή του και διάφορους συνεργάτες του και διάφορα τραγούδια...και με παίρνουν τα κλάματα...
Δεν ξέρω...έτυχε για ένα δεκάλεπτο να το συναντήσω από κοντά...
Ετυχε να μάθω αυτόν τον αποτρόπαιο,αιφνίδιο και απάνθρωπο τρόπο που τον δολοφόνησαν,κάτω από το σπίτι του,που κοιμόταν αμέρινος στο δωμάτιό του ο μικρός Ευθύμης...
Ετυχε φέτος να τον παρακολουθώ αποσπασματικά μέσα από το σταθμό...
Ετυχε να μάθω,για την οικογένειά του,τη γυναίκα του την Αδαμαντία και το μικρό Ευθύμη ακόμα και για το αγέννητο παιδάκι τους...
Ετυχε να μάθω πως την επόμενη εβδομάδα θα πηγαίνανε οικογενειακώς για τα πρώτα τους μπάνια...
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ...
ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΑΡΑΓΕ;;;
ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΗ Κ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΠΡΑΞΗ;;;
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ;;;
ΣΙΓΟΥΡΑ,ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ...ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ...ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ...ΑΛΛΑ ΘΑ ΛΥΤΡΩΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ;;;ΙΣΩΣ ΝΑΙ...
Εγώ μέσα από αυτήν την ανάρτηση,δε θέλω να διαφημίσω το γεγονός ότι έτυχε να τον συναντήσω...
Παρ'όλα αυτά επειδή το πήρα πολύ βαριά...θέλω να έχω μια ανάρτηση αφιερωμένη στο όνομα του Σωκράτη...και ας μην τον ήξερα καλά,και ας μη με ήξερε.
Θέλω να αφιερώσω κάποιους στίχους στο Σωκράτη...(Σωκράτη...όλοι με το μικρό του όνομα τον αποκαλούν...)ένας νέος άνθρωπος μόλις 37 χρόνων,που έφυγε πολύ νωρίς...γιατί δεν πρόλαβε να χαρεί και να τον χαρεί η οικογένειά του...γιατί ρε γαμώτο;;;
Για σένα Σωκράτη...
''Γύρω σου κρύα και παγερή,απ'άκρη ως άκρη η χώρα.
Και ω,πως εχύθη του βαθιού μεσονυχτιού ο θυμός
και χίμηξε πάλι ξαφνικά,μές στις βραγιές η μπόρα!
Αίμα διψώντας σε άρπαξε στα νύχια ο σκοτωμός.
Μα ακόμα δε σε σκέπασε το πού σε κράζει χώμα,
κι απάνω από το πτώμα σου και πριν να φέξει ακόμα,
κι ο,τι που ανθίζανε τα πρώτα φώτα της ημέρας,
κοιτάζοντάς το αχόρταγα το σκοτωμένο σώμα
με άγρια χαρά εκάγχαζε σατανικά ένα τέρας...''
Αλλά ...
''Το μνήμα που σε δέχτηκε,με πόνο ας σ'αγκαλιάσει,
και με στοργή,σα να'ναι ζωντανό.
Ηταν η φλόγα που'λιωσε και σύντριψε τα κάστρα,
που σου'φραξαν το δρόμο μια στιγμή.
Μα εκεί σε πήρε ο αρχάγγελος και πέταξες προς τ'άστρα
στην υπερούσια δόξα και τιμή.
Τα μάτια λάμπουνε στο πρώτο αντίκρισμά σου
και μέσα τους η αυγή φεγγοβολά.
Καλώς ήρθες!Γείρε και ξεκουράσου
στης μάνας την ατίμητη αγκαλιά!
Σφίξε τον γλυκά το Σωκράτη σου στην αγκαλιά σου που τόσο καρτερεί
Σου τον έφερε με δάφνες στο κεφάλι,που δε θα τις μαράνουν οι καιροί.''
Και πραγματικά πιστεύω,αν τον ήξερε αυτό ο Σωκράτης...να τι θα έλεγε....
''Γιατί να'ναι η νύχτα μελανή
και πιότερο από τις άλλες βουρκωμένη;
Μπουρίνι θα ξεσπάσει;Ποιός το ξέρει;
Μα ποιός μπορεί να πει για την αυγή,σαν τις παρηγοριές θε να μου φέρει;
Ας έρθει κι η βροχή και το χαλάζι
κι ας σπάσουν οι ουρανοί με ορμή στη γη
Τί με νοιάζει...''

Καλό ταξίδι...
Από εκεί πάνω...θα καμαρώνεις τη γυναίκα σου,τα παιδιά σου ήσυχος...
Και θα χαίρεσαι με το έργο που άφησες για τους επόμενους συναδέλφους σου
Ευχή όλων μας,με το τραγικό τέλος σου...να αυξηθούν οι δημοσιογράφοι που θα μοιάσουν σε σένα!!!
Για έναν κόσμο,για μια κοινωνία γεμάτη αλήθεια(και ας πονάει) και χωρίς φόβο για ότι λέγονται με αποδείξεις...!!!"

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Share on Facebook